Ζήτημα Κρητικής ρίμας

Φεγγάρι πόσα μυστικά
δεν σου χω ειπωμένα
να μην σ'ακούσω μια φορά
να μολογήσεις ένα;

Το μήλο, η Εύα και ο Αδάμ
μια μέρα το δαγκώσαν,
γι' αυτό και απο τον παράδεισο,
με τις κλωτσιές τους διώξαν.

Ο όφις τους ξεγέλασε,
τους έκανε το φίλο
και πονηρά τους ταΐσε
το κόκκινο το μήλο.

Αυτοί τιμωρηθήκανε
για το αμάρτημα τους
μα ακόμα εμείς πληρώνουμε
τα λάθη τα δικά τους.

Τα παίζει όμως η ζωή
ετούτα τα παιχνίδια
γι' αυτό αρχίζουν από Φ
οι φίλοι και τα φίδια.

Φίλους κι αν έκανα πολλούς
εσένα έχω μόνο
γιατί εσύ μου στάθηκες
στον εδικό μου πόνο

Ρωτώ τ'αστέρια να μου πουν
μα εκείνα δεν μου λένε
που βρίσκεσαι να πάψουνε
τα μάτια μου να κλαίνε

Σ' όλα τ' αστέρια τ' ουρανού

έγραψα τ' όνομά σου

και τα διαβάζω όπου βρεθώ

και βρίσκομαι κοντά σου.

 Λένα πως τσι παλιές πληγές ο χρόνος τσι γιατρεύει...

 μα εμένα εκακοσύνεψε και όλο χειροτερεύει.....