Αναφορά: (deathsinger...@18 Σεπτεμβρίου 2006)
Καλά όλα αυτά που λέμε αλλα ξεχνάμε ένα βασικό παράγοντα. Τον Θεό. Όποιος και αν είναι αυτός, ανεξαρτήτος ονόματος. Μιλάμε για δευτέρα παρουσία, για θαύματα και τα λοιπά. Στις μέρες μας αυτά ακούγονται αστεια στον αγώνα της επιβίωσης και στο κυνήγι ενως καλήτερου "αύριο". 'Ομως όταν τα θυμόμαστε είναι ένας καλός τρόπος να ξεχνιόμαστε απο όλες αυτές τις εύλογες απορίες για το μέλλον. Διότι κατα την θρησκεία μας όταν έχουμε ανυσηχίες για το μέλλον (π.χ όταν προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε διάφορα όνειρα κτλ) είναι σαν να μην έχουμε εμπιστοσύνη στο ίδιο τον Θεο. Σαν να αμφισβητούμε το έργο του.
Δεν θα διαφωνίσω μαζί σου απλά θέλω να κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου και να ρωτήσω γιατι να θεωρείτε έλληψη εμπιστοσύνης προς τον θεο και αμφισβήτηση του έργου του η λογική του οτι εμείς ορίζουμε την μοίρα μας και όσο υπάρχουν άνθρωποι (όπως είπε ένα παλικάρι πιο πάνω) περνάει απο το χέρι του καθενός μας να δόσει ελπίδα στο μελον του οπότε και στο σύνολο των κοινωνιών να δοθεί γενικότερη ελπίδα.
Προσωπικά η ζωή μου έχει αποδείξει οτι την ελπίδα για το αύριο δεν στην εξασφαλίζουν θεοί και δαίμονες αλλά η προσωπικότητα η ακεραιότητα και ο ισχυρός χαρακτήρας μέσα απο την επιμονή και την υπομονή.
Για να μην πώ τώρα οτι αυτοί που διακυρήτουν την θεία ελπίδα και μας εξομολογούν μετά απο καμιαώρα πάνε και κάνουνε πίπες!!!!
Είμαστε αυτοκυρίαρχα όντα και καθορίζουμε το μέλον μας σε συνάρτηση μετα εν της γης χωρίς καμία απολύτως ανάγκη για θείες παρεμβάσεις.
Αυτή είναι η άποψή μου.Μην το λάβει ο οποιοσδήποτε ως προσωπική επίθεση και παραξηγηθεί.
