Travis32

Ευχαριστώ για την απάντηση σου! Μετά το χωρισμό, βρέθηκα δυο φορές με την κοπέλα, συζητήσαμε τα λάθη που κάναμε και οι δυο, ωστόσο αυτή δε φάνηκε διατεθειμένη να αλλάξει κάτι. Οπότε και έκανα πίσω... Εντάξει ήταν η πρώτη μου, και γιαυτό νιώθω έτσι.. Ελπίζω να μην μετανιώσω στο μέλλον :)

Καλησπέρα σας,
Είμαι άντρας, 23 ετών, και πριν από 2,5 μήνες περίπου χώρισα με την κοπέλα μου, μετά από σχέση 6 μηνών. Θα σας πω την ιστορία μου όσο πιο συνοπτικά γίνεται, ώστε να μου εξηγήσετε το λόγο αν μπορείτε γιατί νιώθω έτσι: Η πρώην κοπέλα μου είναι 22 χρονών. Εγώ δεν είχα καμία εμπειρία σχεδόν με γυναίκες.. Σχέση δεν είχα ποτέ, ενώ δεν είχα κάνει ούτε σεξ μέχρι τώρα.. Μόνο είχα κάτι πάρε-δώσε με μια κοπέλα όταν ήμουν 19-20 χρονών, αλλά ήταν εντελώς παιδιάστικα πράγματα. Η κοπέλα λοιπόν αυτή ήταν η πρώτη μου εμπειρία, σε όλους τους τομείς. Εγώ λοιπόν σαν άτομο είμαι ιδιαίτερα ντροπαλό και συνεσταλμένο με τις γυναίκες. Δε εκφράζομαι εύκολα, και γιαυτό δε μπορώ να βρω και εύκολα κοπέλα. Η συγκεκριμένη κοπέλα που είχα, ουσιαστικά αυτή με φλέρταρε και όχι εγώ :P .
Τα προβλήματα λοιπόν που είχα στη σχέση με τη κοπέλα και με οδήγησαν στο να τη χωρίσω ήταν τα εξής: Καταρχάς η κοπέλα αυτή επειδή είχε κάποια ψυχολογικά προβλήματα(κρίσεις πανικού/άγχους/αγοραφοβία/κατάθλιψη), λόγω του ότι στην 1η της σχέση, όταν ήταν 18, χώρισε με πολύ άσχημο τρόπο και τις βγήκε σε πρόβλημα. Επίσης είναι ένα άτομο μοναχικό με ελάχιστες φίλες. Εξαιτίας αυτών, κρεμάστηκε από πάνω μου και μου φερόταν πολύ κτητικά. Απαιτούσε να βρισκόμαστε κάθε μέρα, ζήλευε αρκετά, και είχε φτάσει στο σημείο να τσεκάρει συνεχώς το κινητό μου χωρίς εγώ να έχω δώσει κάποιο δικαίωμα, όταν θύμωνε, συνήθως τις περισσότερες φορές για χαζούς λόγους μου μιλούσε απότομα, και κάποιες φορές ακόμα και με βρισιές/προσβολές, ενώ επίσης είχε έναν αλαζονικό χαρακτήρα και με μείωνε αρκετές φορές με τρόπο. Όλα τα παραπάνω εμένα με κούρασαν πολύ, διότι έτρεχα όλη την ώρα για αυτή, και αυτή παρόλα αυτά δε ήταν ικανοποιημένη. Εξαντλήθηκα σωματικά και ψυχικά, και έφτασα στο σημείο να αρρωστήσω στη κυριολεξία, και να μη το σεβαστεί ούτε αυτό, με αποτέλεσμα να τη χωρίσω..
Όμως από τότε νιώθω συνεχώς τύψεις, διότι αισθάνομαι ότι βιάστηκα πολύ να πάρω την απόφαση του χωρισμού, δε τις μίλησα καθόλου για να βρω μια λύση. Γενικά η απειρία μου έπαιξε μεγάλο ρόλο. Δε μπορούσα να τη διαχειριστώ , και απλά διάλεξα την εύκολη λύση του χωρισμού. Μετά από το χωρισμό λοιπόν τις έστειλα και ξανά βρεθήκαμε, με σκοπό να βρω μια λύση, ωστόσο η ίδια ήταν αμετάλλακτη και μου έλεγε ότι δε μπορώ να αλλάξω, και ότι εγώ αυτή είμαι.. Με αποτέλεσμα φυσικά να κάνω πίσω, καθώς δε ήθελα να μπω σε αυτό το τρυπάκι ξανά. Δε μπορώ να καταλάβω τη συμπεριφορά της, διότι ήταν μια κοπέλα που πραγματικά νοιαζόταν για εμένα, έλεγε συνέχεια ότι με αγαπάει, με έβαλε στο σπίτι της, περάσαμε πολλά μαζί, έστω και σε σύντομο χρονικό διάστημα, και μοιάζαμε αρκετά σε πολλά σημεία.. Γιατί να μου φέρεται όμως έτσι; Οκ εγώ ήμουν εντελώς άπειρος, δε τις χάλαγα χατήρι, έκανα ότι ήθελε ουσιαστικά, αλλά δε τις έκανα κάποιο κακό. Ούτε άσχημα τις φερόμουν, ούτε τίποτα.. Ήμουν πολύ καλός μαζί της.. Τι μπορεί να πήγε στραβά, και γιατί εγώ νιώθω τόσο άσχημα που έχασα αυτό το κορίτσι; Διότι με πονάει πολύ είναι η αλήθεια..

Ευχαριστώ πολύ και συγγνώμη αν σας κούρασα!