maria_chariton

Γεια σας κορίτσια! Το ξερω οτι έχουν περασει δυο χρονια περιπου απο τοτε που δημοσιεύτηκε το πρόβλημα σου,αλλα ψάχνωντας στο διαδύκτιο,έπεσα εδω και μπορω να πω οτι ταυτίζομαι απιστευτα..διάβαζα τα παράπονα σου,τις σκέψεις και τα προβλήματα σου και βρισκομαι ακριβως στην ιδια κατασταση με το αγόρι μου.. (Ειμαστε δυο χρονια και εμεις μαζι..και τον αγαπώ οσο δεν παει).Δουλεύει παρα πολυ,με αποτέλεσμα να μην βρισκόμαστε πολυ,αφού ειναι κουρασμενος και να μην μιλαμε,εχει διαφορά προσωπικά προβλήματα,στα οποία θελω να τον στηρίξω ,αλλα δυστυχώς δεν εχει χρονο ουτε για να τον βοηθησω Σαυτα που περναει,ποσο μαλλον να βγουμε,να μιλήσουμε στο τηλ η να περάσουμε χρονο μαζι..απο την αλλη εγω ειμαι σε μια περίεργη φαση της ζωής μου όσο αφορα τον φιλικό τομέα,αφού εχω τσακωθεί με τις φίλες μου..το βασικό μου θεμα ειναι οτι δεν ειμαι αρκετά δυνατή ψυχολογικά ετσι ωστε να μπορω να τον βοηθησω στα προβλήματα που εχει,να πω οτι ειμαι ενταξει που δεν εχει χρονο για εμενα,οτι δεν θα γκρινιάζω,να πείσω δηλαδη τον εαυτό μου οτι ολα καλα και να το περασω όλο αυτο το θεμα που εχει προκύψει με Τις φίλες μου μονη μου.. Θα ηθελα μια γνωμη,αν μπορειτε..
Και αν μπορούσες να μας πεις τι εγινε στην συνέχεια με το αγόρι σου..
Σας ευχαριστω..