lele54

για χαρα.. ειμαι 15 χρονων.. ειμαι λιγο κοντουλα κ οχι θεα... για να πω την αληθεια καποιες φορες νιωθω υπεροχα με τον εαυτο μ κ αλλες φορες ασχημα... δεν θα ενοιωθα ασχημα εαν δεν με μειωναν συνεχως..
σχολειο ο,τι κ αν πω ο,τι κ αν κανω ειναι λαθος και ειμαι ηληθεια.. ενω αν εκνε ακριβως τα ιδια η ντιβα του σχολειου τοτε θα ηταν τα καλυτερα... πειτε μ τι να κανωωω :(

γοριλα.. εδω μεσα προσπαθω να βρω μια λογικη λυση...
1ον το οτι ημαστε φιλες δν σημαινει πως θ με εχει σαν ''αδεσποτο σκυλι'' χωρις ορια.. βλεπω κατι τετοια παιδια κ τα λυπαμαι διοτι αυτο δειχνει κ την εικονα ολοκληρης της οικογενειας.. εγω ειμαι απο ενα κανονικο σπιτι κ χαιρομαι για οσα μου εχουν μαθει οι γονεις μου (συμπεριφορα κ τετοια)...
2ον δεν θλω να πληγωνω τους γονεις μου..προτειμψ μια ηρεμη λυση.. γιατι με το να πηγαινω κοντρα σημαινει πως δεν τους εκτιμαω... αυτοι οι ανθρωποι αφιερωσαν τη ζωη τους για να με μεγαλωσουν και να μην μου λειψει τιποτα...;)
αυτο που ζηταω ειναι μια λυση η οποια να ειναι λογικη, δοκιμασμενη και αποτελεσματικη.. επιχειρηματα που θα τους κανουν να καταλαβουν τι ακριβως θελω, με τι τροπο το ζηταω κ τι εχω αναγκη ν κνω!
αυτα! θενξ για την βοηθεια!;)