weareanimes

Είναι απαίσιο τόσο ακούγετε. Ναι κάνω χαρακιές και κόβω τις φλέβες μου ένα μήνα τώρα. Υπήρχαν κάποια πράγματα στην ζωή μου που έφεραν σε αυτή την θέση και τώρα που τα πράγματα έχουν αρχίσει να καλυτερεύουν, έχουν μείνει τα σημάδια εκεί. Και δεν μιλάω για μια δυο χαρακιές, το αριστερό μου μπράτσο, στο εσωτερικό του καρπού, είναι γεμάτο. Ακριβώς 12 χαρακιές, οι οποίες είναι λίγο κόκκινες, και οι πιο παλιές έχουν αφήσει ουλές. Μήπως ξέρει κάποιος αν θα φύγει η ουλή και η κοκκινίλα κάποτε, ή θα μείνουν για πάντα έτσι?

Αποδεκτή απάντηση:

Να πω και εγώ την γνώμη μου? Είμαι 14 του χρόνου θα πάω λύκειο, και επειδή δεν έχω κινητό και Facebook με θεωρούν όλοι χαμένο τελείως! Σας λέει κάτι αυτό? Αν όχι βγαίνω για καφέ με παρέα και επειδή εγώ κινητό δεν έχω, ενώ όλοι οι άλλοι στην παρέα μου έχουν, κάθομαι και κοιτάω το κενό! Γιατί? Γιατί πολύ απλά εκείνοι είναι με τα κινητάκια τους κολλημένοι, δεν μιλάνε ο ένας στον άλλον, μόνο με μηνύματα μιλάνε! Τι άλλο? Θα μιλήσω ελεύθερα. Το σεξ. Τα 2 τρίτα των κοριτσιών του σχολείου μου (και μιλάω για γυμνάσιο ακόμα) είχε πάει με αγόρι και μάλιστα -άκου τώρα- καυχιόνταν για αυτό! Για τι άλλο να μιλήσω? Για το τσιγάρο, για τα ναρκωτικά? Δεν λέω έχει και κάποια καλά για εμένα η εποχή μας. Πάνω από όλα (για εμένα) είναι ο τρόπος έκφρασης. Τι εννοώ? Ακούω τα τραγούδια που βάζει ο πατέρας μου (κάτι παλιά) και αηδιάζω. Μην μου πει κανένας πως θα έρθει η ώρα μου να ακούσω και τέτοια, γιατί όλοι οι συνομήλικοι μου τέτοια ακούνε. Παλιά λαικά, ζεμπέκικα και όπως αλλιώς τα λένε αυτά. Προσωπικά ΔΕΝ ΜΠΟΡΏ να ακούσω κάτι τέτοιο. Ούτε να προσποιηθώ οτι μου αρέσουν δεν μπορώ! πάω στοίχημα λοιπόν πως πριν απο 30-40 χρονια αν δεν σου άρεσε το τραγούδι δεν μπορούσες να πεις την γνώμη σου. Αυτό είχαν και αυτό έπαιρνες. Για σκέψου το...