Μίζερος

Συγγνώμη άλλα εγώ αυτό που καταλαβαίνω είναι πως μου λες να αποδεχτώ το "κάτι ομοφυλοφιλικό" που μου συμβαίνει και επηρεάζει την ζωή μου σε όλους τους τομείς.
Δεν διευκρινίζεις τις απαντήσεις που δίνεις, εκτός αν είμαι τόσο χαζός και καταλαβαίνω άλαν ντάλον!

Μου έχεις αναφέρει ΠΟΛΛΕΣ φορές το θέμα της κοινωνίας! Δεν είμαι σε θέση να σκεφτώ την κοινωνία και στην τελική αυτό είναι το δεύτερο στάδιο σε κάποιον που περνάει το θέμα της αποδοχής! Εγώ απλά είμαι σε σκέψεις, μπέρδεμα, αρνητικότητα, απαισιοδοξία για τα όσα μου συμβαίνουν όχι για το τι πιστεύει η κοινωνία και για το τι λένε τα ΜΜΕ, αυτό το θέμα το αφήνουμε, δεν είναι το πρόβλημα μου!

Έχω σχέση που σημαίνει ότι αν αποδεχτώ αυτό που μου συμβαίνει θα πρέπει να χωρίσω, εγώ δεν θέλω να χωρίσω με την σχέση που έχω 2,5 χρόνια και ούτε ανέφερα κάτι για το αν θέλω να πάω με κάποιο!

Δεν χρειάζεται να μιλάς με επιστημονικούς όρους, δεν με ενδιαφέρει να μάθω από εσένα την επιστημονική κατεύθυνση της ψυχολογίας, θα προτιμούσα να μου πεις την άποψη σου ΧΩΡΙΣ απαντήσεις για το πως σε βοηθάει η ψυχολογική υποστήριξη από κάποιον ειδικό!
Άλλη ήταν η ερώτηση μου, με μπέρδεψες με τις απαντήσεις!

Δεν ρώτησα αν είμαι γκέι και δεν μπορώ να αποδεχτώ την ζωή μου, ούτε για το πως θα με βοηθήσει ο ψυχολόγος να αποδεχτώ την γκέι ζωή μου! Τώρα από πότε κάποιος είναι ομοφοβικός για μία άποψη επειδή είναι αντίθετη από αυτά που εκπροσωπείς ο ψυχολόγος... τι να πω...

Τεσπα ας το αφήσουμε επειδή μπερδεύτηκε το θέμα, ευχαριστώ και πάλι για τις απαντήσεις και για το χρόνο μιας και ήσουν ο μοναδικός.

Καλό απόγευμα.

Δεν καταλαβαίνεις το πόσο δύσκολο μπορεί να είναι το οτιδήποτε για μένα και δεν μπορώ να περιγράψω το τι μου συμβαίνει γενικότερα επειδή δεν γίνεται.
Είτε αποδεχτώ την ζωή μου ή τέλος πάντων αυτό που μου συμβαίνει... είτε όχι, πάντα θα με κυριεύει στο υπόλοιπο της ζωής μου!
Αναφέρεις ότι οι άνθρωποι κρύβονται από ΑΥΤΑ τα προβλήματα... ποια προβλήματα δηλαδή, διότι για να λες ΑΥΤΑ αναφέρεσαι σε κάτι συγκεκριμένο! Τι πιστεύεις πως μπορεί να μου συμβαίνει δηλαδή;
Τι να λύσω; Το άλυτο;

Για το αν πρέπει να αγαπήσω τον εαυτό μου ή όχι... δεν έχει να κάνει με το θέμα της κοινωνίας, επειδή ούτε ρατσιστής είμαι ούτε οπισθοδρομικός απλώς παραδέχομαι τις αλήθειες!
Ακόμα και να το κάνω τι θα κερδίσω; θα αναγκαστώ να χωρίσω και εφόσον αποδεχτώ τις καταστάσεις θα είμαι ακόμα πιο μόνος σε όλους τους τομείς της ζωής μου! Τι ψάξιμο πρέπει να κάνω δηλαδή;

Κάτι άλλο, πόσο χρονών είσαι;

Ειλικρινά εκτιμώ πολύ τις απαντήσεις και την βοήθεια που μου δίνεις άλλα δε νομίζω να συγχωρήσω τον εαυτό μου, φυσικά ούτε θα μπορέσω να τον αποδεχτώ διότι δεν πρέπει να τον αποδεχτώ και δεν θέλω να τον αποδεχτώ έτσι.
Κάποια πράγματα μου συμβαίνουν ακόμα και τώρα, υπάρχουν ακόμα και τώρα και πλέον ξέρω πως δεν μπορώ να τα αλλάξω.
Δεν χρειάζεται να πάω σε ψυχολόγο επειδή θα προσπαθήσει να κάνει αυτό που είπες και δεν μου χρειάζεται, σίγουρα από τη μία είναι και το χρηματικό ποσό επειδή δουλεύω λίγο έως καθόλου τον τελευταίο χρόνο άρα δεν με παίρνει μία τέτοιου είδους κίνηση!

Δεν ξέρω τι ΑΝΩΜΑΛΑ πράγματα έχεις κάνει... πάντως μπορώ να πω πως είσαι αρκετά άνετος με τα όσα λες!
Αν κάποιος δεν γνωρίσεο ποτέ τον εαυτό του και δεν ζήσει μία δική του ζωή... τότε ένα έχω να πω, ΦΟΛΑ τι να την κάνεις έτσι την ζωή;

Συμφωνώ ότι πρέπει να κρατάμε τα καλά στην ζωή, όμως για να συμβεί αυτό θα πρέπει να υπάρχει έστω και ένας μικρός δρόμος για ένα καλύτερο αύριο και αυτό φυσικά δεν γίνεται να συμβαίνει σε όλους μας!

Ναι, έχω άγχος για το μέλλον για χίλιους και δυο λόγους... έχω χάσει αρκετό χρόνο από την ζωή μου άλλα έχω αποδεχτεί ότι έπεσε σε έμενα κάτι τέτοιο και πως θα πρέπει να αρχίσω να συμβιβάζομαι με αυτό.

Κλείνοντας συμφωνώ με τα όσα ανέφερες στο τελευταίο σου μήνυμα και κατανοώ απολύτως τα όσα μου λες επειδή έχεις δίκιο!

Σε ψυχολόγο δεν πάω επειδή δεν ξέρω πόση μπορεί να είναι η διάρκεια μιας θεραπείας και φυσικά το κόστος. Σε δημόσιο για κανένα λόγο!

Το τι είναι και τι δεν είναι φυσιολογικό ο καθένας το κρίνει ανάλογα, στην τελική φυσιολογικό θα ήταν να μη συνέβαινε τίποτα από αυτά.

Δυστυχώς φίλε μου δεν μπορώ να ξεχάσω μιας και ακόμα και τώρα νιώθω ερεθισμό για αυτές τις τσόντες και δεν ξέρω αν συμβαίνει υποσυνείδητα ή επειδή ξεκίνησα με αυτό το είδος και κατά κάποιο τρόπο ΙΣΩΣ ενδεχομένως να επηρέασε το μυαλό μου. Φυσικά δεν δικαιολογώ τον εαυτό μου με αυτό και ούτε προσπαθώ να καλύψω κάτι, μιλάω ειλικρινά και παραδέχομαι ότι δεν μπορώ να αποδεχτώ το παρελθόν άλλα και το παρόν μου.

Εσύ πως θα μπορούσες να δικαιολογήσεις τον εαυτό σου με κάτι τέτοιο και τι συμπεράσματα θα έβγαζες; Θα ένιωθες ΟΚ και θα είχες την ζωή και το κουράγιο να πλησιάσεις μία γκόμενα ή και να κάνεις σοβαρή σχέση μαζί της;

Ο λόγος που έχω αυτή την σκέψη είναι επειδή στα εφηβικά μου χρόνια έκανα κάποιες ανώμαλες πράξεις με τους τότε φίλους οι οποίες με προβληματίζουν και επειδή έβλεπα γκέι τσόντες με γέρους.
Παραδέχομαι ότι ξεκίνησα με αυτό το είδος και δεν ξέρω γιατί... όλα αυτά μου δημιούργησαν απίστευτα κόμπλεξ τα οποία μου πήραν αρκετό χρόνο από τη ζωή και εξακολουθούν να μου παίρνουν!

Δεν μπορώ να αποδεχτώ ότι νιώθω ερεθισμό με κάτι τέτοιο, τα βλέπω όλα πονηρά και σκέφτομαι άσχημα πράγματα. Αυτό είναι ο μεγαλύτερος λόγος στη ζωή μου που με κάνει να νιώθω μειονεκτικά και κατωτερότητα! Για τον λόγο αυτό δεν πλησίαζα ποτέ κοπέλες και πάντα έμπαινα στην διαδικασία για το αν λειτουργώ με τελικό αποτέλεσμα να λειτουργώ με την κοπέλα μου και να έχω πραγματικά αισθήματα μόνο που με βάση το παρελθόν και το μίζερο πλέον παρόν... να νιώθω γελοίος! Δεν γίνεται να μου συμβαίνει αυτό το βίτσιο, φετίχ να το πω...

Δεν θα ξεφύγω ποτέ από αυτές τις σκέψεις.
Επίσης δεν σκέφτομαι να κάνω κάτι με κάποιον, ούτε καν δηλαδή δεν μου βγαίνει και το ξέρω... όμως τι διάολο να είναι αυτό; Δεν μου αρέσουν οι άνδρες παρά μόνο αυτό το πράγμα που ενώ δεν το κάνω πλέον μπαίνω για να δω αν άλλαξε κάτι και το σκέφτομαι ξανά και νιώθω χειρότερα όσο ξανά μπαίνω και το δοκιμάζω...

Τέσπα ευχαριστώ για την απάντηση άλλα ούτε αυτό νομίζω πως θα με βοηθήσει!

Πως γίνεται να έχω σχέση δυόμισι χρόνια να αγαπώ την κοπέλα μου και να την θέλω όσο τίποτα άλλο, σεξουαλικά να τα πηγαίνουμε καλά και να νομίζω ότι είμαι γκέι...
Δεν θα ξεφύγω ποτέ από αυτή την εμμονή, πως είναι δυνατόν στα 21 μου χρόνια να μη με ξέρω!

Καμιά συμβουλή;