Dadicooldadi

ΠΕΣΤΗΣ ΦΙΛΑ ΜΕ . ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΚΙΝΗΣΗ ΚΑΙ ΘΑ ΞΕΚΟΛΙΣΕΙΣ ΕΓΓΥΗΜΕΝΟ

Αποδεκτή απάντηση:

ειναι διατριφκο...παψε να τρως πολλα φαστφουνταδικα και πολλα αυγα και τετοια και να τριβεις αυτο το σημειο καλα στο μπανιο και να βαλεις καμια ενυδατικη κρεμα που να ειναι κατα της λυπαρης επιδερμιδας. και αμα δε τρωνε μην τα ξυνεις γτ θα μινουνε σημαδια για ΠΑΝΤΑ!!!!!!!!!!

Έγραψε:(Dadicooldadi@11 Οκτωβρίου 2011)

δεν ξερω γιατι γραφω αλλα το αποφασισα μετα απο πολυ σκεψη..ειχα πολυ αναγκη να μιλησω σε καποιον ΝΑ ΜΙΛΗΣΩ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ ΓΙΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΕ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ.καταλαβενεται οτι αν υπηρχε καποιος διπα μου θα μιλαγα σε εκεινον αλλα δεν υπαρχει...
Η αληθεια ειναι πως δεν ειμαι ευχαριστημενος ως ανθρωπος απο αυτα που εχω στην ζωη μου. συγκεκριμενα απο αυτα που δεν εχω. Ποτε δεν ειχα ουσιαστικες παρεες-φιλιες. παντα εκανα παρεα με ατομα που τεριαζα η που δεν τεριαζα (δεν με ενοιαζε αυτο) μονο και μονο για να μην ειμαι μονη, να εχω να βγαινω να λεω 5 πραγματα..ομως ποτε μια ουσιαστικη φιλια. εναν ανθρωπο να με νοιαζεται και να με θεωρει και εκεινος Φ Ι Λ Ο να με υπολογιζει δηλαδη στη ζωη του. δεν το εζησα δηλαδη αυτο ποτε.
Το σχολειο μου ειναι γεματο κλικες και παρεες δεμενες μεταξυ τους. ολο ζουνε εντελος διαφορετικα απο οτι εγω και ζηλευω κατα πολυ αυτο το τροπο που αυτα τα παιδια ζουν. διασκεδαζουν ολοι μαζι κανουν πλακες στηριζοντε μεταξυ τους ειναι δημοφιλης ζουνε στιγμες που αργοτερα θα θυμουνται και θα χερονται. εγω προσωπικα δεν εχω τιποτα να θυμαμαι απ την ημερα που γεννηθηκα εως αυτη τη στιγμη. Τιποτα δεν με ικανοποιεισε. σε ολους τους τομεις φιλιες ερωτικα οικογενεια υλικα αγαθα ολα ηταν sucks Που λεμε και στα αγγλικα . πολυ ελαχιστες ειναι οι στιγμες που πραγματικα ειχα δυναμη μεσα μου και χαρα και ευτιχια και κοινονικοτητα και δραστηριοτητα και δεν με πιανε τιποτα. και αυτες οι στιγμες διαρκουσαν πολυ λιγο. Μονο τα μαθηματα πιστευω φερουν ελπιδες βελτιωσης. και πηστευω μεσα απο την καρδια μου το πηστευω δηλαδη το εχω ως σιγουρο οτι η ζωη μου θα ειναι καλητερη μωλις περασω τα 18 μου χρονια. απο τα 18 εως οσο φτασω.αυτα θα ειναι τα χρονια που θα ζησω πραγματικα υπεροχα και θα αποκτησω υλικα και συνεσθηματκα αυτα που στερηθηκα. το πηστευω και το θεωρω σιγουρο!.. εως τοτε... η υπομονη απο μονη της δεν καληπτει το κενο της τωρινής καταστασης. τι συμβουλευεται εσεις? αυτα τα ολιγα..
εκανα ενα λαθος και το εβαλα στα μηχανηματα..δεν ξερω πως διορθονεται

δεν ξερω γιατι γραφω αλλα το αποφασισα μετα απο πολυ σκεψη..ειχα πολυ αναγκη να μιλησω σε καποιον ΝΑ ΜΙΛΗΣΩ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ ΓΙΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΕ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ.καταλαβενεται οτι αν υπηρχε καποιος διπα μου θα μιλαγα σε εκεινον αλλα δεν υπαρχει...
Η αληθεια ειναι πως δεν ειμαι ευχαριστημενος ως ανθρωπος απο αυτα που εχω στην ζωη μου. συγκεκριμενα απο αυτα που δεν εχω. Ποτε δεν ειχα ουσιαστικες παρεες-φιλιες. παντα εκανα παρεα με ατομα που τεριαζα η που δεν τεριαζα (δεν με ενοιαζε αυτο) μονο και μονο για να μην ειμαι μονη, να εχω να βγαινω να λεω 5 πραγματα..ομως ποτε μια ουσιαστικη φιλια. εναν ανθρωπο να με νοιαζεται και να με θεωρει και εκεινος Φ Ι Λ Ο να με υπολογιζει δηλαδη στη ζωη του. δεν το εζησα δηλαδη αυτο ποτε.
Το σχολειο μου ειναι γεματο κλικες και παρεες δεμενες μεταξυ τους. ολο ζουνε εντελος διαφορετικα απο οτι εγω και ζηλευω κατα πολυ αυτο το τροπο που αυτα τα παιδια ζουν. διασκεδαζουν ολοι μαζι κανουν πλακες στηριζοντε μεταξυ τους ειναι δημοφιλης ζουνε στιγμες που αργοτερα θα θυμουνται και θα χερονται. εγω προσωπικα δεν εχω τιποτα να θυμαμαι απ την ημερα που γεννηθηκα εως αυτη τη στιγμη. Τιποτα δεν με ικανοποιεισε. σε ολους τους τομεις φιλιες ερωτικα οικογενεια υλικα αγαθα ολα ηταν sucks Που λεμε και στα αγγλικα . πολυ ελαχιστες ειναι οι στιγμες που πραγματικα ειχα δυναμη μεσα μου και χαρα και ευτιχια και κοινονικοτητα και δραστηριοτητα και δεν με πιανε τιποτα. και αυτες οι στιγμες διαρκουσαν πολυ λιγο. Μονο τα μαθηματα πιστευω φερουν ελπιδες βελτιωσης. και πηστευω μεσα απο την καρδια μου το πηστευω δηλαδη το εχω ως σιγουρο οτι η ζωη μου θα ειναι καλητερη μωλις περασω τα 18 μου χρονια. απο τα 18 εως οσο φτασω.αυτα θα ειναι τα χρονια που θα ζησω πραγματικα υπεροχα και θα αποκτησω υλικα και συνεσθηματκα αυτα που στερηθηκα. το πηστευω και το θεωρω σιγουρο!.. εως τοτε... η υπομονη απο μονη της δεν καληπτει το κενο της τωρινής καταστασης. τι συμβουλευεται εσεις? αυτα τα ολιγα..

τον δημητρη βλαχο!

Η ιστορία αρχίζει ένα καλοκαίρι σε παραθαλάσσιο μέρος...πριν δεκα χρόνια, όπου γνωρισα ένα παιδί...
από την πρώτη στιγμή που τον είδα μαρεσε!!
με έκανε να νιώσω (για πρώτη μου φορά) πολλά συναισθήματα. Μέτα τις διακοπές κρατούσαμε επαφές και συναντιόμασταν καμιά φορά στην πρωτεύουσα..
Η τανε το πρώτο μου ραντεβού το πρώτο μου φιλι το πρωτο μου αγορι..
Υπηρχε ομως και η αλλη πλευρα....η κακη!!
Ηταν γυναικάς.. ψώνιο..ποτε δεν νοιάστηκε πραγματικά, απο τι εννιωθα με ηθελε μονο για ωρα ανάγκης.....με θυμόταν όποτε ξεμενε...εγω στεναχωριομουν παρα πολυ... ξεχνούσα να φαω... ράκος γινομουνα...
και ετσι αποφάσισα να ξεκόψω οσο μπορούσα για το καλό μου... ώσπου πριν 2 χρονια κατάφερα να τον βγάλω εντελος απο τη ζωη μου...

Σημερα ομως χτυπα την πόρτα του προφιλ μου στο φουμπου και δεν ξέρω τι μου συμβαίνει...
αρχικά τον αρνήθηκα..
και τον ξανααρνηθηκα...
συζητώντας ομως με ενα ατομο που η αποψη του με αγγίζει πάντα αποφάσισα να τον ανταρω..με δέχτηκε και μου μιλησε αμεσως με ρωτησε τι κανω και αυτα...

Το θεμα ειναι οτι μετα αποο τόσο καιρώ ...νιωθω ενα σφυξιμο στο στομαχιι..που δεν φευγει με τιποτα...ενα περιεργο πραγμα...δεν ξερω τι να κανω..τον σκευτομαι συνεχως ..με ανχωνει αυτος ο τυπος..φοβαμαι μην ξαναγινω ομως παλια...Ειμαι και σε μια σχεση εδω και 4 μηνες και με κανει να ξεχνιεμαι...αλλα κατι με τρωει μεσα μου δεν ξερω..τι εχω παθει με αυτον τον τύπο!!!

τον φωνάζω εγγονό του μιτσοτακη γιατι οποτε μου μιλα φερνει την καταστροφη...!
πειτε μου εσείς τι πιστεύεται...μηπως ηταν λαθος που του ξαναμιλάω...η την γνώμη σας γενικά ... πιο θολωμένο μυαλό απο το δικο μου δε υπάρχει...