monaxia_mu_ola_

Οι νεάτερνταλ του εκπαιδευτικού μας συστήματος....

Επί σειρά ετών βρισκόμαστε στη δυσάρεστη (και αμετάβλητη) θέση να παρακολουθούμε την έκπτωση του εκπαιδευτικού μας συστήματος αναμένοντας σταδιακά προφανώς την ολοκληρωτική του κατάρρευση καθώς κάθε ελπίδα ή προσδοκία για αλλαγή, φαντάζει δικαιολογημένα φρούδα.
Πορευόμαστε λοιπόν με ένα σύστημα αξιών, διότι οι αξίες του κάθε κρατους υποδεικνύουν μοιραία και την εκπαίδευση που παρέχει στους πολίτες του, που μοναδικό στόχο έχει την παραγωγή ατόμων που ζουν, σκέφτονται και δρουν ως επαγγελματικά ρομπότ, δίχως βούληση ή κρίση, ανίκανα να κατανοήσουν την έλλειψη επιλογών τους, πόσο μάλλον να αντιδράσουν ή να αγωνιστούν. Οι ξακουστές πανελλαδικές εξετάσεις κατορθώνουν συχνά να μετατρέψουν ακόμη και τον ικανότερο νοητικά νέο σε συσκευή αποστήθισης ανούσιων, βερμπαλιστικών κειμένων.
Μολαταύτα, αυτό το στείρο σύστημα της παραπαιδείας οφείλω να ομολογήσω πως κατάφερε για ακόμη μία φορα να με εκπλήξει αρνητικά, γιατί αυτό που συνέβη πέντε ημέρες πριν (Δευτερα, 01/03/10), τουλαχιστον τη δική μου λογική (ή καλύτερα ανόητη εμμονή με την αισιόδοξη και θετική σκέψη), την ξεπερνούσε.
Καθηγητής του 2ου Γενικού Λυκείου Αγρινίου χτύπησε εν ώρα μαθήματος στο πρόσωπο έναν μαθητή του και μάλιστα άνευ λόγου και αιτίας. Ο εν λόγω καθηγητής παρουσίαζε αντιπαιδαγωγική συμπεριφορα ολόκληρη την σχολική χρονιά, η οποία βέβαια με την κίνησή του αυτή έφτασε στο ζενίθ της. Η αξιοπρέπειά του απεναντίας, στο ναδίρ της.
Η σοκαριστική αυτή πράξη που κατ'αρχάς τονίζει τα προβλήματα που ανακύπτουν από την απουσία ψυχολόγων στο σχολικό χώρο, αποτελεί ντροπή για το σύνολο των εκπαιδευτικών και είναι σε κάθε περίπτωση κατακριτέα. Παράλληλα, προκάλεσε εύλογα μία θύελλα αντιδράσεων (καταλήψεις, αρθρογραφία κ.λ.π) μα μόνο από τους μαθητές... Οι καθηγητές-συναδελφοί του επέλεξαν τον δρόμο της σιωπής, και φυσικά όχι ως μέσο καταγγελίας, μα αδιαφορίας και απάθειας.
Συμπληρωματικά, κρίνω απαραίτητο να αναφερθώ και να επικροτήσω το ήθος του παιδιού, που αν και κανείς θα περίμενε, εξαιτίας της επαναστατικότητας και της αντιδραστικότητας των εφήβων, να πράξει σπασμωδικά και ανάλογα, εκείνος επέδειξε την ποιότητα του χαρακτήρα του και με αξιόλογη ψυχραιμία και ωριμότητα, αποχώρησε από την αίθουσα.
Εν κατακλείδι, και καθώς επί της ουσίας τα προσωπικά μου συμπεράσματα είναι λίγο- πολύ αναμενόμενα, επιθυμώ να θέσω τρία ερωτήματα:
1. Πώς κρίνετε το παραπάνω περιστατικό?
2. Τι πιστεύετε ότι πρέπει να συμβεί όσον αφορά τον καθηγητή?
3 και ουσιαστικότερο. ΣΕ ΤΙ ΚΟΣΜΟ ΖΟΥΜΕ???