alpacino1234

Ευχαριστω πολυ φιλε μου για την απαντηση.Μετα απο αυτο καταλαβα πολλα,παρα πολλα.Αυτο το κοριτσι πριν τα φτιαξουμε περιμενε και περιμενε εμενα,ενω θα μπορουσε να ειχε προχωρησει,αφου εβλεπε οτι δεν την αφηναν.Ολη αυτη η αναμονη επιασε τοπο γιατι τελικα τα φτιαξαμε.Ηταν ολα τελεια..και τι δε θα δινα για να ζησω ξανα αυτες τις στιγμες.Εκεινη ηταν υπεροχη,τελεια και εντιμη.Δεν ειχε κανει ποτε τιποτα υποπτο,ουτε ενα ελαχιστο δειγμα.Και η εν καιρω γνωριμια μας μου το χε επιβεβαιωσει.Εγω ομως φερθηκα σκαρτα,Στην αρχη ημουν υπευθυνος,σοβαρος και εντιμος σε ολα.Αφησα ομως να περασει ο καιρος και τη τελευταια στιγμη τα πραγματα να επεκταθουν.Υπηρχαν 2 λυσεις.Που θα επρεπε να επιλεξω αν ηθελα να φερθω εντιμα.Η να ειμαι μαζι της σε μια σχεση,και να υστερουσα ομως απο κατι παραπανω ειτε με αυτη αφου θελει πλ χρονο μπροστα της,ειτε με αλλη.Ή να το τελειωνα εκει εφοσον μου ερχονται σκεψεις για κατι παραπανω.Οταν το χαμε συζητησει εγω βεβαια δεν ηθελα να τη χασω για αυτο το λογο,γιατι την ηθελα και το θεωρουσα καπως ολο αυτο.χωρις ομως να μουν 100% σιγουρος.Επελεξα τελικα τη χειροτερη λυση.Ενω ο χρονος περασε και οπως ηταν αναμενομενο δεν γινοταν τπτ,σκεφτηκα να κανω αυτη τη λαθος κινηση.Για μια πραξη ουτε 10 λεπτων με μια αγνωστη που ουτε θα τη ξαναβλεπα ποτε και θα πληρωνα και απο πανω,επελεξα να χασω ενα ατομο,το οποιο οχι μονο ετρεφε συναισθηματα για μενα αλλα το εδειχνε εμπρακτα.Γενικα παντως δε μπορουσα να την αφησω ευκολα.Οταν τυχαινε και απομακρυνομασταν μεσα σε διαστημα ημερων ξανα ημασταν μαζι.Ο μονος τροπος για να τελειωναμε οριστικα ηταν να γινει κατι χοντρο.και επειδη εκ μερους της δεν γινοταν τιποτα κακο,εγινε τελικα απο τη μερια μου.Πλεον την εχασα και την εχασα μια για παντα,για μια ηλιθια σκεψη.Μεγαλη μαλακια.Θα μαι βλεπει και θα λεει απο μεσα της κοιτα ενα μαλακα..Η πλακα ειναι πως τις προηγουμενες φορες συναντουσα λαθος ατομα που δε νοιαζοντουσαν καν για μενα.Και η πρωτη φορα που φανηκε οτι νοιαστηκε καποια αληθινα για μενα,αυτη τη φορα εγω εκανα τη κουτσουκελα.Μπορει να αλλαξα,μπορει να με πιασε μια τρελα της στιγμης,η απλα να μην ημουν τοσο καλος οσο νομιζα.Στην αρχη δε τα σκεφτομουν αυτα και τα απεκλεια κατηγορηματικα.Αλλα αυτα που εβριζα και κατηγορουσα αυτα εκανα μετα.Ο,τι κοροιδευεις το λουζεσαι.Ειναι πολυ ασχημο να νιωθεις ενοχος για κατι και πρωτη φορα μ συμβαινει αυτο.Τωρα δεν ωφελει τιποτα.Αυτο δε ξεχνιεται..Το μονο που μπορω να κανω ειναι να την αφησω να ξεχαστει και να με ξεχασει.Τελος παντως,φερθηκα απαισια σε ενα ατομο,χωρις λογο,σε ενα ατομο που με ηθελε και με εμπιστευοταν.Τωρα θα τη αφησω να παει αλλου,για να γινει ξανα χαρουμενη.Αν και μπορει να πληγωθω να τη βλεπω αλλου,αλλα και κεινη πληγωθηκε εξαιτιας μου.Τωρα μου γυριζει μπουμερανγκ.Την ειχα γνωρισει πλ καλα,οπως και αυτη ,αλλα αφησα να βγει στην επιφανεια ενα λαθος μου κομματι.Στα ματια της φαινομαι πλεον ενας ακομη μαλακας που τον νοιαζει μονο το σεξ και τιποτα αλλο.Τωρα πρεπει να προχωρησω θελω δε θελω,χωρις να ξερω τι θα βρω μπροστα μου.Μακαρι και κεινη να παραμεινει ετσι γτ που ξερουμε μπορει να αλλαξει κ εκεινη καποτε.Τελικα εμαθα πως για ο,τι κακο πας να κανεις,καποτε θα τιμωρηθεις.Θα θελα πολυ να τη δω,παρολο που ξερω οτι δε θελει,να τη δω απο κοντα και να της ελεγα ενα αντιο,ξεροντας πως αυτη τη φορα οτι θα ναι οριστικο.αλλα εστω κ αυτο πλεον ειναι πραγματικα δυσκολο.Τελος κατι που διδαχθηκα ειναι να μην αφηνετε ατομα να φευγουν απο τη ζωη σας.Ειτε,σχεσεις,ειτε φιλοι ειτε ο,τιδηποτε.Ο καθενας μας ειναι ικανος να κρινει αν καποιο ατομο αξιζει η οχι.Αυτα τα ατομα πρεπει να τα κραταμε κοντα μας,να φερομαστε σωστα απεναντι τους,γιατι ως γνωστον μη κανετε αυτα που δε θελετε να σας κανουν.Κι αν τυχει κατι,να ξερετε οτι εχετε τη συνειδηση σας καθαρη και οτι κανατε αυτο που ηταν σωστο και επρεπε.Εγω προσωπικα δεν την εχω.Θα με ευχαριστουσε πολυ αν καποιος θα θελε να προσθεσει κατι

Καλησπερα,λοιπον παιδια θα θελα να γνωμες για κατι.Εκανα κατι απαραδεκτο και γελοιο που μου στοιχησε και ντρεπομαι για αυτο.Ειχα ενα κοριτσι λοιπον,τα χαμε περιπου 5-6 μηνες.Οταν γνωριστηκαμε θυμαμαι θελαμε και οι 2 πολυ ο ενας τον αλλο για καιρο,χωρις ομως να το πουμε ,αλλα υπηρχε μια διαφορα ηλικιας και ειχε θεμα με τους γονεις της.ετσι παραμειναμε κατι σα φιλοι στο τηλεφωνο.Ειχαμε γνωριστει ενα καλοκαιρι και το επομενο καλοκαιρι ειπαμε τι νιωθουμε για πρωτη φορα και τα φτιαξαμε.Εκεινη αδιαφορουσε για τη γνωμη των γονιων της που παλιοτερα της το ειχαν απαγορευσει.Τελος παντων ολα αυτα ειναι γενικα η κατασταση μας.Οταν τα φτιαξαμε ηταν ολα τελεια το καλοκαιρι.Μετα απο καποιους μηνες αρχισε η κατω βολτα.ειχαμε χωρισει για ασημαντους λογους και τα ξαναφτιαξαμε χωρις ομως να αλλαξει κατι και μετα συνεχισαμε κανονικα.Εδω τωρα ειναι το κυριο θεμα.Ελα που εγινε κατι απαραδεκτο εκ μερους μου.Δεν ειχε τυχει ποτε να ολοκληρωσω με κοπελα και αυτη ηταν πολυ μικρη και δεν γινοταν με τιποτα να κανω κινηση.Ηθελε πλ χρονο μπροστα της ακομα.Εγω βεβαια ημουν ετοιμος.Στην αρχη το θεωρουσα ασημαντο να προχωρησω και σκεφτομουν να περιμενω οσο χρειαστει.Το χαμε συζητησει και μου χε πει οτι αν θελεις κατι παραπανω,ας το αφησουμε,αλλα δεν ηθελα να την αφησω γτ την ηθελα πολυ.Τεσπα υστερα απο πολυ καιρο(τωρα προσφατα δλδ) με πιανει μια τρελα και ειχα την αναγκη να παω μια φορα σε γυναικες.Να την χωριζα θα ταν καπως γιατι ειχαμε ξαναχωρισει και αλλες φορες για ασημαντους λογους.Εκανα κατι χειροτερο ομως.Τελικα πριν μια εβδομαδα ειπα σε ενα φιλαρακι να παμε σε κοινες γυναικες.Εκεινος δε μπορουσε βεβαια.Για κακη μου τυχη ειδε τα μυνηματα..Μου πε τελειωσαμε και μη μου ξαναμιλησεις και να μη ξαναρθεις.Μου πε ειναι οριστικο και τραβα σε αυτες τωρα.Το σκεφτηκα τι εκανα και φανηκα τοσο γελοιος και ηλιθιος.Εκεινη ηταν σωστη σε ολα της,ηταν πραγματικο υπεροχο κοριτσι.Εγω αντιθετως τα σκατωσα.Παντα τη σεβομουν και δεν ειχα κανει τιποτα κακο εκτος απο αυτο το μοναδικο περιστατικο.Εκεινη τη στιγμη το σκεφτηκα,εκεινη τη στιγμη το εγραψα,εκεινη τη στιγμη το ειδε.Μια στιγμη καταφερε να καταφερε να καταστρεψει τα παντα μαζι και την εμπιστοσυνη που τοσο δυσκολα ειχε χτιστει.Νιωθω σκατα πλεον.Γτ δε της αξιζε και την εκανα να νιωσει ασχημα.Δε σκεφτηκα καθολου να της πω να τα ξαναβρουμε γτ οπως μου πε θα ναι ματαιο..Της ζητησα ενα τεραστιο συγγνωμη για ολα και της ειπα οτι εφοσον δε θελει να της ξαναμιλησω ,δε θα της ξαναμιλησω ποτε.Εκεινη μου πως οκ τωρα ειμαστε καπως και θα τα πουμε καποια στιγμη.Μετα της ειπα πως εκεινη να κρινει ποτε θα ναι αυτη η στιγμη.Βεβαια σιγα μη στειλει.Οποτε μαλωναμε δεν εστελνε ποτε πρωτη.ποσο μαλλον μετα απο αυτο.Νιωθω τοσο αθλιος και βλακας.Ενω τη λατρευα και ειχα νιωσει παρα πολλα για εκεινη,περασε ο καιρος και σκεφτηκα να κανω αυτο το πραγμα.Δυστυχως το ξερουν καποιοι φιλοι της,ελαχιστοι μεν,αλλα φοβαμαι μη το μαθουν ολοι σιγα σιγα και γινω ακομα πιο ρομπα.Νιωθω τοση ξεφτιλα,αλλα κυριως με νοιαζει για εκεινη,την απογοητευσα τοσο πολυ.Γιατι ολα αυτα?Γιατι με πιασε να παω με γυναικα ενω δεν ειχα παει ποτε.Εμπρακτα εβαλα αυτη τη πραξη πανω απο τα αισθηματα.Εχω μετανιωσει πολυ για αυτο.Την ραγισα,και η πλακα ειναι οτι της ειχα πει οτι μισω οποιον σε κανει να στεναχωριεσαι.ειρωνια...Σε αυτο που τρελενομαι ειναι μη το μαθουν και οι γονεις της,γιατι θα κανω τα παντα ωστε να μη τους ξαναδω απο ντροπη.ειμαστε και απο το ιδιο χωριο.Δε ξερω γιατι το σκεφτηκα αυτο,το θεμα ειναι οτι εγινε ομως και τιποτα δεν αλλαζει.Οι τυψεις με βασανιζουν πλεον.Στηριχτηκα τωρα σε αυτο που μου πε,οτι θα τα πουμε καποια στιγμη και δε ξερω τι να κανω.Νιωθω γελοιος,βλακας και ξεφτιλας.ντρεπομαι πολυ.Τωρα σκεφτομουν να μη της ξαναστειλω και να την αφησω να στειλει οποτε θελει,μιας και το συμφωνησαμε καπως.Αλλα δε ξερω.Απο την αλλη σκεφτομουν αν παρατραβηξει και δε στελνει με τιποτα να στειλω εγω κι ας ειναι λαθος.βασικα δε ξερω, αν ηταν να στειλω ποσο καιρος θα πρεπε να περασει.Πλεον ειναι πασιφανες οτι εχασε την εμπιστοσυνη της τελειως και μαλλον την εχασα για παντα.Εσεις πως θα νιωθατε και τι θα κανατε αν ησασταν στη θεση μου,αλλα και στη θεση της αντιστοιχα?