Διαβάζοντας στο διαδίκτυο: Ακούει κανείς;

Εδώ και αρκετό καιρό ταξιδεύω (αρμενίζω κι η βάρκα έγειρε) μέσα στους ωκεανούς του διαδικτύου προσπαθώντας να καταλάβω αν τελικά υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν (θέλουν;) να κατανοήσουν και να αντισταθούν στην κενότητα της εποχής μας. Γράφει κάποιος μια άποψη σε ένα από τα τόσα φόρουμ που επιπλέουν δεξιά και αριστερά προσμένοντας κάποια αντίδραση από τα υπόλοιπα μέλη, προκαλώντας ακόμα και την αγανάκτησή τους, αλλά μάταια: Κανείς δεν καταλαβαίνει, κανείς δε νιώθει πλέον, κανείς δεν ακούει.

Είμαστε όλοι τόσο αλλού; Τόσο υπεράνω; Τελικά μήπως απλά είμαστε ηλίθιοι; Το συμπέρασμα μου τείνει προς αυτήν την κατεύθυνση δυστυχώς.

Προσφέρω τα συγχαρητήρια μου στους έχοντες και κατέχοντες τα ηνία των αποφάσεων παγκοσμίως διότι κατάφεραν (όχι και τόσο δύσκολα) να μας πράξουν ανίκανους προς σκέψη, να μας καταστήσουν ανεγκέφαλους, ηλίθιους (προς αποφυγήν παρεξηγήσεως: δεν εξαιρώ εμένα). Παρατηρώ λοιπόν τα άρθρα που κατά καιρούς γράφονται σε πολλά σάιτς προσπαθώντας να καταλάβω, με το φτωχό μου μυαλό, να νιώσω με την βρώμικη ψυχή μου, τι ακριβώς θέλει να πει ο εκάστοτε ποιητής (σχήμα λόγου το ποιητής). Αυτά λοιπόν που εγώ έχω καταλάβει είναι τα παρακάτω:

α) Άρθρα για σχέσεις

Άναρθρες κραυγές προς αναζήτηση ερωτικού αντικειμένου είναι όλα. Τρόποι εξαπάτησης των νυν συντρόφων με τους μέλλοντες. Δεν αφήνει πλέον κανείς την σιγουριά του νυν αναζητώντας το καλύτερο. Θεωρείται πολύ πιο απλό και εύκολο να μπεις σε μια παράλληλη σχέση μέχρι να μπορέσεις να αντιληφθείς πια από τις δυο είναι καλύτερη παρά να κατανοήσεις ότι από την στιγμή που αρχίζεις να διερωτάσαι η σχέση έχει ολοκληρώσει τον κύκλο της. Εκεί που πρέπει να πούμε «πάμε για άλλα», λέμε απλά «τον Κώστα ή τον Γιάννη; Την Μαρία ή την Κατερίνα; Εσείς τι λέτε;». Του Κουτρούλη ο γάμος γίνεται στις απαντήσεις.

Δεν υπάρχει πλέον ευθιξία, ντομπροσύνη, φιλότιμο. Με λίγα λόγια δεν υπάρχουν πια «καρύδια» να αναλάβει καποιος/α τις ευθύνες της επιλογής του. Όλοι απλά αλληλοσυνουσιαζόμαστε ακριβώς όπως στις σαπουνόπερες του Φώσκολου κι ας τις θεωρούμε λίγες, σκουπίδια, μπανάλ κλπ. Τώρα το ποιος επηρεάζει τον άλλο αφήστε το.
Το απόλυτο κατρακύλισμα. Φτάσαμε στον πάτο κύριοι, θα κατεβεί κανείς; (όπως έλεγαν και οι εισπράκτορες στα παλιά λεωφορεία, στάση τάδε κλπ). Έλεος πια!

β) Άρθρα για νέες γνωριμίες

Όλα είναι πανομοιότυπα. Όλα εξυμνούν το συναίσθημα της αγάπης, τον έρωτα με μια δόση ρομαντισμού (όχι πολύ, μη μας περάσουν και για ξενέρωτους) και διαφημίζουν τον εκάστοτε συγγραφέα και τις πεποιθήσεις του (μα αν αυτά τα πίστευε και τα εφάρμοζε γιατί έμεινε μόνος;). Αναζήτηση συμβουλών προς επίτευξη στόχων έτοιμων. "Πείτε μου τι σημαίνει για σας αγάπη; Έρωτας; Πώς θέλετε να είναι ο ιδανικός;"

Ναι, τώρα τελευταία μάθαμε και το άλλο μας μισό. Όλοι είμαστε έτοιμοι να μην συμβιβαστούμε με τίποτα λιγότερο από την Κλοντια Σιφερ, την Αντζελινα Τζολί, η την Μόνικα Μπελούτσι για τους άντρες και τον Μπραντ Πιτ, τον Τζορτζ Κλούνει (το ότι ενδέχεται να είναι και λίγο αμφί ουδεμία σχέση έχει) η τον Σον Κόνερι για τις γυναίκες. Όλοι είμαστε διατεθειμένοι να περιμένουμε, κάνοντας κάτι ψιλοσχεσούλες απλά για να διατηρούμε την φόρμα μας (ε, μην έρθει και μας βρει απροετοίμαστους, ανημέρωτους - ντροπή). Και μετά πάρε ένα μηνυματάκι γεμάτο από τις πληροφορίες που μου είπες. «Μα καλά εμένα εννοείς, έτσι ακριβώς είμαι καρδιά μου. Πού το ήξερες; Είμαστε πλασμένοι ο ένας για τον άλλο» ... και άλλα παρεμφερή έξυπνα και νόστιμα. Μπουρλότο!!! που έλεγε και η συγχωρεμένη Σαπφώ Νοταρά.

γ) Στα άρθρα για προσωπική βελτίωση η κατάσταση παραείναι δραματική

Τώρα τελευταία μάθαμε ότι η Ουράνια Προφητεία είναι must και πλακωθήκαμε να την ξεκοκκαλίσουμε μέχρι τελικής πτώσεως. Διαβάσαμε και κάτι περί Αγάπης προς τον Εαυτό μας, κάτι πήρε τα αφτί μας για τις Περιοχές των Σφαλμάτων, ακούσαμε κάτι για Σαμπάλες και το γλυκό έδεσε. «Μα δεν διάβασες το καινούργιο του Ντοστογιέφσκι;» Μου είπε μια γνωστή μου νεοβιβλιοφάγος. «Α, να δεις πως το λένε (παύση) δεν θυμάμαι αλλά είναι τέλειο». Κάτι σαν μουσακάς, σαν παγωτό ένα πράγμα κατάντησαν τα βιβλία. Μας είπανε ότι τα 100 Χρόνια Μοναξιάς, το Εκκρεμές του Φουκώ, είναι ανεπίτρεπτο να μην τα έχουμε μάθει απέξω και αντικαταστήσαμε τα Άρλεκιν και τα χρηματιστηριακά νέα στις παραλίες με αυτά. Μπαίνουμε λοιπόν όλοι στα φόρουμ και κάνουμε μια αναπαραγωγή τους μέσα από την τύφλα μας. Τσακ, να το γαμάτο άτομο, το ψαγμένο με τον εαυτό του. Που πας ρε Καραμήτρο με το κότερο στα όρη; Δεν εννοώ ότι το διάβασμα είναι κακό. Αντιθέτως. Η απλή αντιγραφή αυτών που λένε τα βιβλία είναι το κακό. Δεν μπορείς κύριε εχθές να έμαθες ότι το Συμπόσιο του Πλάτωνα δεν είναι τσελεμεντές και σήμερα να ερμηνεύεις την διδασκαλία του 9ου Δαλάι Λάμα.

Τις διάφορες συμβουλές στα θέματα περί φιλίας, χωρισμού κλπ τα αφήνω ασχολίαστα γιατί η ισοπέδωση είναι ολοκληρωτική. Κάποιος γράφει ζητώντας συγνώμη και ευχαριστώντας κάποια άτομα που πέρασαν από την ζωή του γιατί δεν είχε την ικανότητα τότε να διακρίνει ότι αυτά άξιζαν και όχι τα άλλα που στόχευσε και του απαντάνε ότι «δεν πιστεύω να απενεχοποιήθηκες τώρα, δεν ξέρω τι ψάχνεις αλλά σε λάθος μέρος ψάχνεις να το βρεις». Μου θυμίζει το ανέκδοτο με τις ξανθιές και την βόμβα. Εκεί που ενώ η μια κάθετε πάνω της η άλλη της ζητάει να κάτσει κι αυτή. Hellooooo, της λέει, Δε βλέπεις; Είναι ατομική!!! Ήμαρτον, κύριοι (και κυρίες).

Ας μάθουμε πρώτα να νιώθουμε αυτό που μας λέει ο άλλος και μετά ας ασχοληθούμε και με την διαστημική θεώρηση της αντίφασης σε σχέση με την σχετικότητα του σύμπαντος του μικρόκοσμου που αποτελεί την ολοκληρωτική αντιστάθμιση του μέσου όρου με τα σημερινά δεδομένα. Ας προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τον ρόλο μας στην ζωή, ας μάθουμε πώς να χαλιναγωγήσουμε τον εγωισμό μας, ας προσπαθήσουμε πρώτα να αποδεχτούμε τις ατέλειες μας, να συγχωρήσουμε τον εαυτό μας για τα λάθη μας. Ας σκύψουμε το κεφάλι να κοιτάξουμε εμάς πρώτα στα μάτια και όταν θα νιώσουμε πραγματικά ότι αυτό που βλέπουμε είναι ωραίο τότε ας ασχοληθούμε και με τους υπόλοιπους. Ας κατανοήσουμε πρώτα εμάς και μετά ,εάν μπορούμε, ας κρίνουμε τους άλλους. Όταν (εάν) μπορέσουμε να πετάξουμε την ψυχή μας στα πόδια κάποιου, όταν μπορέσουμε να απαντήσουμε με το χέρι στην καρδιά σε κάποια ερώτηση και να μην διαλέξουμε τον εύκολο τρόπο- π.χ. ανήκω στην εξαίρεση του κανόνα, εγώ δεν τα κάνω αυτά- τότε θα έχουμε κάνει ένα βήμα στην προσωπική βελτίωσή μας. (Όχι, Γιώργο, δεν είναι κολλητική ασθένεια η αισιοδοξία.)

Ας σταματήσουμε να πετάμε σαν τούβλα κι οποίον πάρει ο χάρος, αποφθέγματα άλλων. Ας τα αντικαταστήσουμε με λόγια και απόψεις δικά μας, ας αφήσουμε τα στιχάκια από τα ημερολόγια και ας γράψουμε αυτά που βγαίνουν από μέσα μας. Πιστέψτε με, είναι πολύ ανώτερα αφού εμπεριέχουν δικά μας βιώματα. Αφήστε που τα δικά μας μπορούμε να τα επεξηγήσουμε, ενώ τον Καβάφη;

Σπέρνω ανέμους και μάλλον θα θερίσω θύελλες αλλά είναι η προσωπική μου άποψη. Ίσως κάποιοι να μου ξαναπούνε ότι είναι πλατειασμένο και απαισιόδοξο, ίσως κάποιοι να μιλήσουν για ενέσεις, χάπια, ξενερώματα. Τελικά αυτό που θα μετρήσει είναι ότι τουλάχιστον θα έχουν ακούσει κάτι!

Σχόλια:

#2~Aribeth @ 12/11/2003 - 11:40
Είσαι πολύ σωστός. Μόνο αυτό σου λέω. Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε...

#5~Montechristo @ 12/11/2003 - 17:54
Ούτε λίγο ούτε πολύ εξαπέλυσες ένα δριμύ "κατηγορώ" προς τους εκπροσώπους της γενιάς σου, συμπεριλαβανομένου και του εαυτού σου. Φιλαράκι, το μόνο που θέλουμε όλοι είναι να επικοινωνήσουμε!!! Αυτό μας λείπει! Προσωπικά βρίσκω αισιόδοξο το γεγονός πως επιλέξαμε αυτό το απρόσωπο μέσο που μας παρέχει η τεχνολογία και το μετατρέψαμε σε δίαυλο ανθρώπινων σχέσεων. Όσο για τα ψέματα και τις βαρύγδουπες εκφράσεις... ε, αυτούς τους τρόπους κάποιοι τους χρησιμοποιούν ούτως ή άλλως!!! Είτε μέσα στο intentet, είτε έξω από αυτό. Οι ίδιοι άνθρωποι είναι... Μπορείς, νομίζω, να το δεις και πιο... συμπαθητικά!

#9~konosk @ 12/11/2003 - 21:40
Φυσικά εννοείς ότι ....θα έχουν ακούσει κάτι!... αυθεντικό ε;
Παρεμπιπτόντως Aribeth εγώ δεν κατάλαβα...λες να είμαι ηλίθιος ;

Για να γράψεις σχόλιο στο άρθρο πρέπει να είσαι μέλος του site και να έχεις κάνει login.