Το παρελθόν και το μέλλον του pulsar

Μακριά πολύ από δω, κάπου κρυμμένοι στις αχανείς περιοχές του σύμπαντος βρίσκονται τοποθετημένοι μικροί αστέρες που έχουν κάτι το ιδιαίτερο. Περιστρέφονται με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Γύρω τους υπάρχει σχεδόν πάντα ένα όμορφο στη θέα νεφέλωμα. Και στη μέση αυτοί, μικροί αλλά εμφανείς, τα pulsars.

Ένα pulsar είναι το αποτέλεσμα του θανάτου ενός ενεργού αστέρα, μιας μεγαλειώδους έκρηξης που δίνει τον supernova και τις πιο πολλές φορές περιβάλλεται από ένα πανέμορφο νεφέλωμα. Η λάμψη του είναι σταθερή αλλά εκτείνεται προς μία μόνο κατεύθυνση. Ρίχνει το φως του εκεί ακριβώς που θέλει. Κι αν οι περισσότεροι από μας, οι αδαείς, το κοιτάξουμε με τηλεσκόπιο, θα δούμε κάτι σαν φωτάκι περιπολικού να αναβοσβήνει λες και κάτι θέλει να εκπέμψει, κάτι θέλει να πει. Και επειδή δε μας αρέσουν τα άγνωστα μακρινά πράγματα που αναβοσβήνουν συνεχώς, τείνουμε να τα αγνοούμε και να μένουμε προσκολλημένοι στο σταθερό φως του δικού μας ήλιου.

Όμως κάνουμε λάθος στη σύγκριση. Ο δικός μας ήλιος, όταν έρθει ο καιρός να πεθάνει, θα γίνει κόκκινος γίγαντας και μετά λευκός νάνος και αυτό ήταν. Το pulsar όμως, το συγκεκριμένο pulsar για το οποίο γράφω, ήταν ένας αστέρας πολύ μεγαλύτερος από το δικό μας ήλιο και αστέρες αυτού του μεγέθους ούτε λευκοί νάνοι γίνονται ούτε μαύρες τρύπες μετά το τέλος τους. Γίνονται απλά πομποί ενός ενοχλητικού, συνεχώς επαναλαμβανόμενου μηνύματος για τα μάτια των αδαών, πομποί ενός αξιοσημείωτου φάσματος ραδιοσυχνοτήτων για τους ερευνητές.

Κάποιες φορές, συμβαίνει να συναντάμε έναν παρόμοιο ανθρώπινο χαρακτήρα. Ίσως η μόνη διαφορά ενός pulsar από το χαρακτήρα του ανθρώπου αυτού, είναι το μέλλον, οι πιθανότητες. Σε όλα τα άλλα χαρακτηριστικά τους, μοιάζουν σε τρομακτικά μεγάλο βαθμό. Η διαφορά είναι ότι το pulsar δε θα έχει ποτέ διαφορετικό μέλλον, αλλά θα στριφογυρίζει και θα εκπέμπει για αιώνες, χιλιάδες αιώνων το ίδιο μήνυμα της λησμονιάς. Ο χαρακτήρας στον οποίο αναφέρομαι, δεν έχει σκοπό να μείνει άλλο σ' αυτό το στάδιο ούτε να εκφυλλιστεί περισσότερο ώστε να μοιάσει στη μαύρη τρύπα.

Μέσα του οι δυνάμεις της αναγέννησης είναι τόσο έντονες που κάποια στιγμή θα σταματήσει να εκπέμπει το ενοχλητικό μήνυμα της λησμονιάς και θα γυρίσει και πάλι στο χώρο που ανήκει, ως ένας ενεργός πυρήνας σ' ένα κύτταρο, ως δομικό στοιχείο ενός οργανισμού. Του οργανισμού εκείνου που το έφτιαξε.