Τηλε-ταπείνωση

Η θέληση του ατόμου για λίγη δημοσιότητα τον κάνει να οδηγείται στην αυτοταπείνωση στα διάφορα reality show. Να την ονομάσουμε τηλε-ταπείνωση αυτή την -όχι και τόσο νέα- τάση των σύγχρονων κοινωνιών; Να την ονομάσουμε κι ας μας κατηγορήσουν οι γλωσσολόγοι για νεοπλασία. Είμαστε αντιμέτωποι με μια μόδα που εμφανίστηκε στην χώρα μας τα τελευταία 3 χρόνια. Είναι τα γνωστά reality και οι διάφοροι μαϊντανοί που χάριν διασημότητας έχουν εισβάλλει στην ζωή μας.

Συστατικό αυτών των reality είναι η παρουσίαση ανθρώπων, ή μάλλον ξεχαρβαλωμένων ρομπότ, με στόχο το χρηματικό έπαθλο και την παροδική, την εφήμερη αναγνωρισιμότητα. Σε πολλές περιπτώσεις αναγκάζονται να υπερβούν τα όρια τους, να ελέγχουν τα συναισθήματα και τις αντιδράσεις τους, για να είναι αρεστοί σε ένα αδηφάγο και αδυσώπητο τηλεοπτικό κοινό.

Στο εξωτερικό η ταπείνωση έχει μεγιστοποιηθεί. Τούτη η έξαρση βέβαια δε θα αργήσει να χτυπήσει και την πόρτα μας. Φοβερά βασανιστήρια και ταπεινώσεις, προκλήσεις στις οποίες οι συμμετέχοντες πρέπει να ξεπεράσουν τις φοβίες τους (π.χ. φίδια, ποντίκια, κατσαρίδες, ύψος κ.λπ.), να υποστούν σεξουαλική εκμετάλλευση ή να ταπεινωθούν για τις σωματικές τους δυσμορφίες.

Παρόλο που συνήθως είναι πολλοί αντίθετοι με τέτοιου είδους εκπομπές, τα ποσοστά τηλεθέασης τους είναι πολύ μεγαλύτερα από εκπομπές ενημερωτικού περιεχομένου. Το πρόβλημα κατά την άποψή μου είναι ότι όλο και περισσότεροι ή περισσότερες θέτουν υποψηφιότητα συμμετοχής σε τέτοια παιχνίδια. Πολλοί, βλέπετε, θεωρούν ότι η παρουσία στην τηλεόραση και η εφήμερη -επαναλαμβάνω- αναγνώριση του κόσμου τους κάνει να γίνονται σημαντικοί. Είναι άραγε σημάδια των καιρών μας; Μήπως είναι μια τεράστια σκηνή για το θεατρικό έργο της κενότητας και της ματαιοδοξίας μας; Μήπως τελικά είναι ένα τίποτα, από το τίποτα για το τίποτα;

Ωστόσο κάποια από τα άτομα αυτά κατορθώνουν, εκτός από τη μεγάλη μπάζα, να περάσουν μέσω της εικόνας που προβάλλουν και διαφορετικά ήθη στον κοινωνικό ιστό. Μια ματιά στα θαμπωμένα κοριτσάκια και αγοράκια που κυκλοφορούν γύρω μας θα σας πείσει ότι στην πραγματικότητα και να επιβάλλουν σε ένα μεγάλο ποσοστό τον τρόπο συμπεριφοράς και εμφάνισής τους, χωρίς να λαμβάνουν υπόψιν τους την ταπείνωση που προκαλούν στον ίδιο το θεατή με έναν αόρατο, ύπουλο και ανατριχιαστικό τρόπο. Βλέπετε, είναι θύματα της ίδιας τους της διέγερσης για αναγνώριση.

Και όλα αυτά μέσα στο παιχνίδι! Όταν τελειώσει όμως; Τότε φτάνει η ώρα της αποτίμησης. Ποιο από τα ζύγια είναι βαρύτερο, εκείνο της επιτυχίας ή της αποτυχίας; Ποιες είναι οι συνέπειες μετά την υπερβολική έκθεση στο κοινό; Άραγε αξίζει να υποστείς μια τέτοια δοκιμασία για κάποιες στιγμές δημοσιότητας; Εσείς θα μου πείτε...

Σχόλια:

Για να γράψεις σχόλιο στο άρθρο πρέπει να είσαι μέλος του site και να έχεις κάνει login.