Ιράκ: Η επόμενη μέρα

Είναι ίσως κοινότυπο και λέγεται συνέχεια, η βλακεία και το αίσχος του πολέμου. Έχουν ακουστεί πολλά. Κάθε μέρα διάφοροι σχετικοί και άσχετοι αναλυτές, μας βομβαρδίζουν από τα διάφορα παράθυρα, με ό,τι έρχεται στο μυαλό του καθένα. Και βέβαια, μέσα σε όλα αυτά, ξεχωρίζει η φρίκη. Η απίστευτη φρίκη ενός ακόμα πολέμου. Δεν είναι μόνο οι ζωές που χάνονται, δεν είναι μόνο η καταστροφή του περιβάλλοντος, δεν είναι και η καταπάτηση κάθε έννοιας δικαίου και νομιμότητας, από τους λεγόμενους ισχυρούς. Πολύ περισσότερο είναι το μετά. Όλοι μίλαγαν για την κόλαση της Βαγδάτης, της Βασόρας, της Μοσούλης κτλ. Και μετά; Ποια είναι η επόμενη μέρα από την κόλαση; Είναι ίσως λυπηρό, αλλά σήμερα το πρωί ακούγοντας ειδήσεις, άκουσα για μια ακόμα φορά τα γεράκια και τους ηλίθιους υπασπιστές τους να μιλάνε για μια ακόμα κόλαση. Να μιλάνε για Ιράν, για Συρία και ό,τι άλλο τους έρθει στο μυαλό. Και για όλα αυτά.. σιωπή. Οι ανούσιες κουβέντες μερικών δημοσιογράφων και κάποιων αναλυτών, δε μπορούν ν' αλλάξουν τα πράγματα.

Ακούστηκε ότι τα παιδιά μας δεν πρέπει να βλέπουν στην τηλεόραση εικόνες παιδιών στα νοσοκομεία της Βαγδάτης. Μήπως θα πρέπει να γίνει το αντίθετο; Μήπως θα πρέπει όλα αυτά να καταγραφούν σε βίντεο, για να τα δείχνουμε στα παιδιά μας, με την ελπίδα ότι κάποια στιγμή, αυτά θα μπορέσουν ν' αλλάξουν τα πράγματα; Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτά είναι το μέλλον. Αλλά δυστυχώς, σήμερα κάτι λείπει από τον κόσμο. Κι αυτό που λείπει είναι οι ηγέτες. Υπάρχουν κάποιοι (ανάμεσά τους κι εγώ), που δεν μπόρεσαν να κοιμηθούν βλέποντας ένα παιδάκι με κομμένα χέρια και καμένο σε όλο του το σώμα. Αυτές τις εικόνες τις είδαν όλοι; Κι αν τις είδαν τι έκαναν; Υπάρχει κανείς που να μη γνώριζε το τι θα γινόταν από τη μέρα που άρχισε η σφαγή; Και πού είναι; Τι έκανε; Δε λέω, καλές είναι οι πορείες. Είναι ίσως ο μόνος τρόπος εκτόνωσης της οργής της μάζας. Αν θέλετε ο συνήθης τρόπος αντίδρασης στη δύναμη των ισχυρών. Τα αποτελέσματα όμως... πενιχρά.

Και ρωτάω σήμερα εγώ: Πού είναι οι ηγέτες; Πού είναι οι πολιτικοί; Όλοι μιλάνε για τη μεγάλη Γαλλία, τη Γερμανία, τη Ρωσία, την Κίνα που αντιστάθηκαν, που είπαν όχι. Τι μου λέτε; Και άλλαξε κάτι; Αφού μιλούσαν για κάτι παράνομο, γιατί δεν καταδίκασαν αυτόν που παρανομεί; Γιατί δεν απέλασαν τους διπλωμάτες της Αμερικής και της Βρετανίας; Ακούστηκε ακόμα ότι ο Πάπας σε ομιλία του καταδίκασε τα σχέδια των Αμερικανών. Και; Ο Πατριάρχης μας, θα έκανε κι αυτός κάποια δήλωση για να μη μείνει πίσω. Από άμβωνας, μίλησε και ο Χριστόδουλος. Ίσως να μιλάνε κι άλλοι. Και; Εγώ απλά αναρωτιέμαι. Όταν βλέπουν στις ειδήσεις τη σφαγή, μετά μπορούν να κοιμηθούν; Είμαι σίγουρος , πως ναι. Μπορεί να προσεύχονται και για τη σωτηρία των ψυχών των νεκρών. Για μένα, όλοι αυτοί, πολιτικοί, θρησκευτικοί ηγέτες, διανοούμενοι, θα έπρεπε να είναι εκεί. Και όταν λέω θρησκευτικοί ηγέτες, εννοώ τους πάντες: Πάπας, Πατριάρχες, Μουλάδες, Ινδουιστές, Δαλάι Λάμα... όλοι. Να είναι εκεί και αν χρειαστεί να πεθάνουν. Να δείξουν επιτέλους όλοι τους ότι είναι ποιμένες. Ο ποιμένας αγαπητοί μου, είναι ο πρώτος που τα βάζει με το λύκο για να μην του φάει τα πρόβατα...

Χιλιάδες παιδιά θα ζήσουν στη δυστυχία και στη μιζέρια, γιατί όλοι τους όταν έπρεπε δεν ήταν εκεί. Όχι μόνο στη Βαγδάτη, αλλά και στο Κόσσοβο και στο Αφγανιστάν και στο Κονγκό και στον Παναμά και όπου αλλού τα συμφέροντα σκοτώνουν παιδιά. Και παιδιά δεν είναι μόνο τα μικρά που βλέπουμε στα νοσοκομεία, παιδιά είναι και οι στρατιώτες κάθε πλευράς που πεθαίνουν για το τίποτα. Και αυτά τα παιδιά , κάποιες μάνες τα κλαίνε σήμερα. Η μεγάλη ντροπή, βαραίνει σήμερα όλους τους ηγέτες αυτού του κόσμου. Το αίσχος είναι διπλό για κάθε θρησκευτικό ηγέτη, που την κρίσιμη ώρα έγινε στρουθοκάμηλος. Αν οι Εβραίοι όταν σταύρωσαν το Χριστό έλεγαν "το αίμα του να πέσει σε μας και τα παιδιά μας", εγώ σήμερα θα έλεγα το αίμα των αθώων παιδιών αυτού του πολέμου να πέσει στους ίδιους. Να μη μπορέσουν να κοιμηθούν ποτέ ξανά ήσυχοι.

Ο μόνος δρόμος φίλοι μου, είναι να αντισταθούμε εμείς. Με τον τρόπο που μπορεί να πονέσει όλους αυτούς τους φανφαρόνους. Μποϊκοτάζ κύριοι. Σε κάθε προϊόν και υπηρεσία των Αμερικανών και των Βρετανών. Κάντε το τρόπο ζωής. Είναι σίγουρο πως κάποια στιγμή θα καταλάβουν. Όχι μόνο μέχρι να τελειώσει αυτό το αίσχος, αλλά μέχρι να το νιώσουν στο πετσί τους. Αρνηθείτε να πληρώσετε εσείς την επόμενη βόμβα του επόμενου πολέμου, που θα σακατέψει παιδιά. Σκεφτείτε ότι αύριο μπορεί να είναι τα δικά μας παιδιά. Θυμηθείτε πως το θηρίο, όταν γευτεί το αίμα, δύσκολα σταματάει.

Αντίσταση τώρα. Γιατί είμαστε μόνοι μας, αλλά είμαστε πολλοί. Αναρωτήθηκε ποτέ κανείς, τι θα γινόταν, αν τη μέρα που άρχισε το αίσχος, όλα τα συνδικάτα στα λιμάνια όλου του κόσμου, αρνούνταν να ξεφορτώσουν εμπορεύματα Αμερικανικά και Βρετανικά; Όχι στο αίσχος φίλοι μου. Μην περιμένετε πλέον τους ηγέτες. Είναι "κότες". Και αν ποτέ δείτε κανέναν απ' αυτούς, απλά ρωτήστε τον "ΠΟΥ ΗΣΟΥΝ;" και δείτε αν μπορέσει να σας κοιτάξει στα μάτια. Δε θα μπορέσει, είναι το μόνο σίγουρο.

Σχόλια:

Για να γράψεις σχόλιο στο άρθρο πρέπει να είσαι μέλος του site και να έχεις κάνει login.