Ένας χρήστης παίρνει τηλέφωνο.
"Μήπως γνωρίζετε γιατί σέρνεται το σύστημα;" ρωτάει.
"Μάλλον κάτι έχει να κάνει με..." κοιτάζω την
κάρτα με τη
δικαιολογία της ημέρας "...την ταχύτητα χρονισμού".
"Αχά" (τι κι αν δεν ξέρει καν για τι πράγμα μιλάω, αυτός είναι ικανοποιημένος) "Και μήπως ξέρετε πότε θα φτιάξει;"
"Να φτιάξει; Στο μηχάνημά σου είναι 275 χρήστες, κι εσύ είσαι απλώς ένας απ' τους πολλούς. Σε παρακαλώ πολύ, μην είσαι τόσο εγωιστής, κάνε λογκάουτ τώρα. Δώσε και σε κανέναν άλλο ευκαιρία να δοκιμάσει!"
"Μα έχω να παραδώσω τα αποτελέσματα της έρευνάς μου αύριο και το μόνο που θέλω είναι να εκτυπώσω στο λέιζ..."
"ΜΑ ΦΥΣΙΚΑ! Συνέχισε να το λες μήπως και το ξεχάσεις!" Κλείνω το τηλέφωνο.
Και σιγά μην έπιανε το νόημα. Χτυπάει το τηλέφωνο αμέσως. Το ξέρω ότι είναι αυτός πάλι. Πόσο ενοχλητικό. Λέω με βαριά φωνή: "ΜΙΣΘΟΔΟΣΙΑ. ΠΑΡΑΚΑΛΩ;"
"Ω, χίλια συγγνώμη, πήρα λάθος νούμερο."
"ΑΛΗΘΕΙΑ; Πώς σε λένε φιλαράκο; Δεν ξέρεις ότι τα ΑΣΚΟΠΑ τηλεφωνήματα μας κοστίζουν λεφτά; Ε; Μπορώ ακριβώς να βρω την ώρα που έφαγες απ' τη δουλειά σου, την ώρα που έφαγες από τη δική μου δουλειά και το κόστος του τηλεφωνήματος και να τα αφαιρέσω όλα μαζί απ' το μισθό σου. ΚΑΙ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΩ! Μέχρι να τελειώσω την αφαίρεση, αντί να σε πληρώσουμε, ΘΑ ΜΑΣ ΧΡΩΣΤΑΣ ΛΕΦΤΑ! ΠΩΣ ΣΕ ΛΕΝΕ; ΚΑΙ ΜΗΝ ΠΕΙΣ ΨΕΜΑΤΑ, ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΚΛΗΣΗΣ!!"
Ακούω το ακουστικό να πέφτει και μετά τον ήχο ποδιών να τρέχουν — προφανώς θ' αποπειραθεί να βρει άλλοθι ότι είναι στο γραφείο του προϊσταμένου. Βρίσκω το username του και το τμήμα που ανήκει. Παίρνω τηλέφωνο τη γραμματέα του προϊσταμένου.
"Παρακαλώ;" απαντά.
"Γεια χαρά, ΟΠΕΡΕΪΤΟΡ ΤΡΑΒΑΓΙΑΣ ΕΔΩ, ΑΚΟΥ, ΟΤΑΝ ΕΡΘΕΙ ΤΡΕΧΟΝΤΑΣ
ΕΝΑΣ ΤΥΠΟΣ ΣΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΣΟΥ ΣΕ 10 ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ ΠΕΡΙΠΟΥ, ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟΥ ΔΩΣΕΙΣ ΕΝΑ
ΜΗΝΥΜΑ;"
"Ναι, νομίζω..."
"ΠΕΣ ΤΟΥ «ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΡΕΞΕΙ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΡΥΦΤΕΙ»"
"Ε.. εντάξει."
"ΚΑΙ ΜΗΝ ΤΟ ΠΑΡΑΛΕΙΨΕΙΣ ΔΙΟΤΙ ΔΕ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΠΩ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΓΙΑ 'ΚΕΙΝΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΣΤΟ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΣΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΤΕΣΤ ΑΓΝΟΤΗΤΑΣ..."
Την ακούω να πληκτρολογεί στο τερματικό...
"ΑΔΙΚΟΣ ΚΟΠΟΣ, ΕΧΩ ΗΔΗ ΠΑΡΕΙ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ. ΤΩΡΑ ΣΑΝ ΚΑΛΗ ΔΙΕΣΤΡΑΜΜΕΝΗ ΔΩΣΤΟΥ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ."
Μουρμουρίζει συγκαταβατικά και κλείνω το τηλέφωνο. Και το χειρότερο είναι πως μπλόφαρα για το τεστ αγνότητας, αλλά καλού κακού ας πάρω ένα γρήγορο αντίγραφο, μπορεί να είναι διασκεδαστικό όταν το διαβάσω αργά τη νύχτα.
Στο μεταξύ τα μπακάπ έχουν τελειώσει σε χρόνο ρεκόρ: 2,03 δευτερόλεπτα. Ωραίο πράγμα η μοντέρνα τεχνολογία!
Άλλος ένας χρήστης παίρνει τηλέφωνο.
"Θέλω περισσότερο χώρο!" λέει.
"Και γιατί δε μετακομίζεις στην Κινέτα;" ρωτάω.
"Στο λογαριασμό μου, ρε βλάκα!"
Ρε βλάκα; Χμ...
"Λυπάμαι πάρα πολύ", λέω με ευγενικό τόνο, όμοιο μ' αυτόν του Δημήτρη Χορν στο "Μια ζωή την έχουμε", "δεν το έπιασα αυτό. Πώς είπατε;" Οσφραίνομαι τον τρόμο του μέσα απ' τη γραμμή του τηλεφώνου, μα είναι πλέον αργά, την έχει πατήσει και το ξέρει.
"Να, είπα ότι θα ήθελα περισσότερο χώρο στο λογαριασμό μου, *παρακαλώ*."
"Αμέσως, περιμένετε λίγο."
Τον ακούω ν'αναστενάζει από ανακούφιση παρά το ότι είχε καλύψει το
ακουστικό. **rm -rf ~...**
"Ορίστε, κύριε, τώρα έχετε *πολύ* χώρο!"
"Και πόσο έχω;" μου κάνει ξεδιάντροπα.
Να τώρα, αυτό *ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ* *ΜΕ ΔΙΑΟΛΙΖΕΙ* *ΑΣΧΗΜΑ*! Όχι μόνο θέλουν να τους δώσω έξτρα χώρο, θέλουν και να το τσεκάρουν και μετά να με διορθώσουν αν δεν τους δώσω αρκετό. Πίσω στο ύφος Δημήτρη Χορν.
"Για να δούμε, λοιπόν έχετε διαθέσιμα 4 Megabytes."
"Τέλεια! 8 Megabytes σύνολο διαθέσιμα, ευχαριστώ!" λέει ευχαριστημένος από τη διαπραγματευτική του δεινότητα.
"Όχι", διακόπτω, απολαμβάνοντάς το σαν ακριβό κόκκινο κρασί σε θερμοκρασία δωματίου που προηγείται ζουμερής μπριζόλας, "4 Megabytes σύνολο!"
"Ε; Μα και πριν είχα 4 Megabytes, πώς είναι δυνατόν να έχω ακόμα 4 Megabytes διαθέσιμα;"
Δε λέω τίποτα. Θα το καταλάβει μόνος του. Λίγα δευτερόλεπτα μετά, ακούω την κραυγή:
"ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΡΓΚ!"
Σχολάω στην ώρα μου, παίρνοντας μαζί μου το αντίγραφο από το τεστ αγνότητας της γραμματέως σε δισκέτα.
Απόδοση στα Ελληνικά από το Bastard Operator from Hell του Simon Travaglia: Άρης Αγρίππας