Πόσο βαριέμαι. Είναι από τις φάσεις που έχεις όλο δουλειά δουλειά δουλειά και
τίποτα ενδιαφέρον δε γίνεται και ακούς το ράδιο που πιάνει ΕΝΑ σταθμό στα FM
και είναι πάντα ο σταθμός με τους λιγότερους δίσκους στην πόλη, περίπου 5, κι
ένας απ' αυτούς είναι το "Για τους πρίγκιπες της Δυτικής Όχθης" και
πιο πολύ να παίζει το τραγούδι, "Ανόητες αγάπες", το οποίο δεν ήταν
τόσο κακό μέχρι που έφτασες να το ακούς 3 φορές ημερησίως επί ένα χρόνο σερί
και ΚΑΘΕ φορά που το παίζει, ο εκφωνητής λέει ότι είναι των
Κατσιμιχαίων στο δίσκο των Πυξ Λαξ με κλαψομούνικο και συνάμα σοφιστικέ ύφος
αλλά εσύ ξέρεις ξέεεεεεεερεις ότι αυτό το τραγούδι το ακούνε
τέτοια ώρα ανόητα πλην σέξι ξέκωλα (αγάπες) στις καφετέριες, τόσο σέξι που δεν
πρόκειται ποτέ σου να μυρίσεις ούτε το γρέζι ανάμεσα στα δάχτυλα των ποδιών
τους, πόσο μάλλον να τα φτιάξεις μαζί τους. Και κάθε φορά που σκέφτεσαι
γλιτσερό γρέζι ανάμεσα στα δάχτυλα των ποδιών...
ΚΑΙ ΤΟΤΕ, κάποιος ΑΛΛΟΣ θα πει "δεν εννοεί τα ξέκωλα το τραγούδι,
εννοεί απλά εσένα και την πρώην σου που τα φέρατε από 'δω και τα φέρατε από
'κει" και τότε είναι που θες κι εσύ να φέρεις από 'κει το χέρι σου να
πιάσει το πιστόλι απ' το κάτω συρτάρι του γραφείου, εκεί που τό 'χες βάλει στην
περίπτωση που κάποιος σου χαλάσει τη φαντασίωση και σε ξενερώσει τόσο, που όλα
τα νερά Λουτρακίου θα φαντάζουν δωδεκάρια ουίσκια μπροστά σ' αυτό που θά 'χεις
γίνει. Αν καθαρίσω άνθρωπο που βρέθηκε σ' αυτόν τον κόσμο από λάθος, παίζει
να μου γίνει και έκπτωση στην ποινή λόγω προσφοράς στην ανθρωπότητα.
Οι επισκέπτες έχουν αραιώσει προσωρινά και ο Καιάδας γεμίζει πτώματα ραγδαία κι εγώ το μόνο που έχω να κάνω είναι να πάρω το γενικό backup και ίσως ΙΣΩΣ μετά να καταφέρω επιτέλους να πάω σπίτι.
Έτσι λοιπόν για να διασκεδάσω στην τόση βαρεμάρα μου, παίρνω μια χούφτα ρινίσματα σιδήρου και τα πασπαλίζω στο τερματικό μέχρι να κάνει ΦΣΣΣΣΣΣΤ και να σβήσει (το οποίο δεν παίρνει καθόλου πολλή ώρα, κατά παράδοξο τρόπο), και μετά παίρνω τους τεχνικούς συντήρησης και καταγράφουμε τη ζημιά στη συσκευή. Στη χάση και στη φέξη μπορεί να στείλουν κανέναν που να ξέρει τι του γίνεται, αλλά έχει πολύ περισσότερη πλάκα όταν δεν ξέρουν - όπως και γίνεται στο 98% των περιπτώσεων.
Νάσου λοιπόν και έφτασε ο τεχνικός και σίγουρα είναι ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΣ επειδή η φωτογραφία που κρέμεται στο λαιμό του τον δείχνει φτυστό ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑ. Όχι π.χ. σαν τον αρχιμηχανικό που η φωτογραφία του είναι ασπρόμαυρη και με δαντελωτό περίγραμμα (ναι, είναι ΤΟΣΟ γέρος).
Οι συμβασιούχοι συντήρησης είναι πάντα ντυμένοι στην τρίχα, με τη γραβάτα τους και τα όλα τους, επειδή νομίζουν πως ο πελάτης θα εμπιστευτεί σ' έναν καλοντυμένο τύπο τον τεχνικό εξοπλισμό του που αξίζει εκατομμύρια, ΑΠΛΩΣ και μόνο επειδή ο τύπος αυτός φορά γουστόζικη γραβάτα.
Καθότι ΝΕΟΣ και ΜΟΝΟΣ, είναι αυτό που λέμε δόκιμος έφεδρος μηχανικός, ο ψάρακλας που στέλνουν ώστε ν' απαντήσουν μέσα στο τετράωρο της εγγύησής τους. (Όλα κατ' ευχήν). Ο μέσος δόκιμος μηχανικός έχει τόση ιδέα από υπολογιστές όση έχει ο μέσος "προγραμματιστής" για το πόσο άσχημα βρωμάει. Η βασική τους δουλειά είναι να τσεκάρουν αν είναι ο υπολογιστής στην πρίζα, αν είναι ανοιχτός απ' το κουμπί και ύστερα παίρνουν τηλέφωνο το γραφείο για "ΑΝΤΑΛΛΑΚΤΙΚΑ". Οι πραγματικά πρόθυμοι μπορεί και ν' ανοίξουν κανένα κουτί και να κάνουν πως τους τους τυχαίνουν συνέχεια τέτοια. Αναρωτιέμαι ο σημερινός τι κατηγορίας να είναι.
"Έχετε ένα χαλασμένο τερματικό;" ρωτά πρόσχαρα.
Του λέω "ναι" και τον φέρνω στο δωμάτιο ελέγχου.
"Ποιο είναι;" ρωτά, μπερδεμένος από το γεγονός ότι μόνο ένα απ' όλα τα τερματικά καπνίζει.
"Είναι το Μοντέλο 3" λέω, μην αποκαλύπτοντας στην ουσία τίποτα ουσιαστικό.
"Α, το γνωστό Μοντέλο 3" λέει με στόμφο, χωρις καν να έχει ιδέα τι είναι το μοντέλο 3, ή ποιο από τα τρία τερματικά είναι αυτό, και φυσικά δεν έχει ιδέα διότι τώρα μόλις μου κατέβηκε στο μυαλό και το μοντέλο και το 3. "Συχνά έχουμε προβλήματα με το Μοντέλο 3" λέει σοβαρά και κουνώντας το κεφάλι προς τα κάτω. "Λοιπόν τι έγινε ακριβώς;"
Ύπουλη κίνηση αλλά όχι πολύ καλή. Δεν πρόκειται να του πω ποιο είναι.
"Απλά έσβησε, νεκρό τελείως" λέω με ύφος χαμένου χρήστη.
"Κατάλαβα. Μπορείτε να ξανακάνετε αυτό που κάνατε και χάλασε για να τσεκάρω τη μονάδα όταν θα είναι έτοιμη για επέμβαση;"
Πολύ. Ύπουλο. Αποφασίζω να αφήσω να ξεφύγει. "Κοίτα, πρέπει να πάω στην τουαλέτα. Να, εκεί είναι", λέω, δείχνοντας στην τοστιέρα.
"Μα αυτό είναι τοστιέ..." λέει και μετά σταματά. Είναι νέοπας και σε δεύτερη σκέψη είναι βεβαίως πιθανό η εταιρεία να έχει καμιά περίεργη φουρνιά τερματικών που να μοιάζουν με τοστιέρες. "Με συγχωρείτε", λέει χαμογελώντας ξανά, "για μια στιγμή νόμισα ότι ήταν Μοντέλο 2!"
Αξιοπρεπές σώσιμο αλλά δεν τον σώζει.
"Ε; Καμία σχέση με Μοντέλο 2. ΑΥΤΟ είναι το Μοντέλο 2" του κάνω και δείχνω την καφετιέρα του εσπρέσσο.
Κουνάει το κεφάλι του και φεύγω εγώ, που σημαίνει ότι τώρα πρέπει να λύσει την τοστιέρα και να την κάνει βίδες, αλλιώς ξέρει πως δεν πρόκειται να πιστέψω ότι δούλεψε καθόλου. Του δίνω δυο τρία λεπτά να τη φέρει μπροστά του και μετά ξαναμπαίνω μέσα.
"Λοιπόν, πώς πάει;" ρωτάω με ενδιαφέρον.
"Νομίζω έχουμε πρόβλημα στον επεξεργαστή...", λέει ανοίγοντας τα φύλλα της τοστιέρας με προσοχή. Με τόση προσοχή που δεν πρόσεξε πως ταυτόχρονα την έβαλα κρυφά στην πρίζα.
"Δεν πρέπει να βάλεις την προστατευτική γείωση;" ρωτάω αθώα.
Σε μια στιγμή που νομίζει πως δε βλέπω, βάζει με τρόπο το χέρι του στο σιδερένιο σκελετό του ραφιού και κάνει "Βασικά, απλά χρειάζεται να κρατάς κάτι γειωμένο και είσαι εντάξει."
"Ναι αλλά ο κίνδυνος διαμπερούς ηλεκτροπληξίας χωρίς σειριακά συνδεμένη αντίσταση;"
"Μην ανησυχείς" μου κάνει "η συσκευή δεν είναι στην πρί...."
>τσαφ< >ΒΖΖΖΖΖΖΖΖΕΕΕΕΕΕΡΤ!< >κλαπ!<
Τηλεφωνώ στην τεχνική υποστήριξη ξανά. Βγαίνει η Βάσω.
"Βάσω! Χρειάζομαι έναν άλλο μηχανικό και μια καινούργια τοστιέρα εδώ πέρα. Για κάποιο λόγο ο μηχανικός σας άνοιξε την τοστιέρα μας χωρίς να τη βγάλει απ' την πρίζα."
Η Βάσω με ξέρει. Είναι το τρίτο τηλεφώνημα και ο τρίτος δόκιμος έφεδρος μηχανικός αυτό το χρόνο. Θά 'πρεπε να είχαν μάθει μέχρι τώρα.
"Πω, τι χαϊβάνι που είσαι" μου κάνει τσαντισμένη.
"Να σου πω, Βάσω, γιατί δεν έρχεσαι να το φτιάξεις εσύ; Είναι Μοντέλο 3..."
Απόδοση στα Ελληνικά από το Bastard Operator from Hell του Simon Travaglia: Άρης Αγρίππας
Σχόλια από επισκέπτες: