Η ομάδα μας -μεγάλοι ψυχολόγοι του ftou.gr καθοδηγούμενοι από
μένα- μελετά την ψυχοπαθολογία του τζιτζ-κάι και καταγράφει
στο άρθρο αυτό τα πρώτα συμπεράσματα από τις έρευνες.
Υποβόσκουσα κατάσταση
Τζιτζ. Όπως περιγράφτηκε από την ΕΕΕΑ σε σχετικό άρθρο τους.
Στην εικόνα εδώ δείχνουμε το κλασσικό τζιτζ:
Ορισμός - συμπτωματολογία
Τζιτζ-κάι είναι το τζιτζ εκείνο που προσπαθεί να κρύψει την υποχώρηση του σαγονιού τόσο έντονα, που τελικά καταλήγει στο αντίθετο άκρο: τον τεχνητό προγναθισμό. Εδώ όμως πρέπει να το ξεκαθαρίσουμε γι' αποφυγή παρεξηγήσεων: Δε μιλάμε για κείνους που το σαγόνι προεξέχει από του φυσικού του. Όχι. Αυτοί είναι άλλη περίπτωση - η κατάστασή τους σταθεροποιείται εύκολα - ορισμένοι μάλιστα είναι και χαριτωμένοι. Εδώ μιλάμε για τους άλλους, εκείνους που ζορίζονται να βγάλουν το πηγούνι προς τα έξω για να κρύψουν τα χάλια τους.
Στην εικόνα εδώ, βλέπετε ένα τζιτζ-κάι προφίλ:
Το πρόβλημά τους -όπως και στα περισσότερα τζιτζ- δημιουργήθηκε από τραύμα, τρέχα γύρευε πού και πώς. Άλλοι την πάθανε στο στρατό, άλλοι στην εκκλησία, άλλοι από χυλόπιτα, άλλοι έσκασαν μόνοι τους από τη ζήλεια τους που οι ανταγωνιστές τους είναι καλύτεροι, άλλοι απ' το ξύλο που έτρωγαν, κι άλλοι απλά γερνώντας. Όταν η ψυχοπαθολογία τους εκδηλωθεί πλήρως, το τζιτζ-κάι διαφοροποιείται από τα άλλα, κι αντί να τα μιμηθεί και να κρυφτεί σε βαθύ λαγούμι μακριά απ' το φως της μέρας, αντί ν' ασχοληθεί με την επιστήμη καλά απομονωμένο σε σκοτεινά εργαστήρια, αυτό πεισματάρικα επιλέγει να κυκλοφορεί αλιμπερτό και να το παίζει φυσιολογικός.
Επιδημιολογία
Τζιτζ-κάι θα συναντήσεις μαζικά στην Αμερική και δη στις μεγαλύτερες πόλεις. Θα τα βρεις κλεισμένα στη φούσκα τους, να τρέφονται από τον καταναλωτισμό, να παίζουν παιδικά παιχνίδια εξουσίας και να φαντασιώνονται μεγαλοπρέπειες, λούσα και γενικώς να το παίζουν βαριά πεπόνια και δέκα κιλά αρχίδια.
Οι περισσότεροι πολιτικοί είναι τζιτζ-κάι. Οι περισσότεροι παπάδες είναι τζιτζ-κάι. Είναι κωμική η έκδηλη ανάγκη τους να έχουν έναν υποτελή όχλο να τους επιβεβαιώνει σε κάθε μαλακία που λένε. Και λένε πολλές - έχουν απίστευτη έφεση στη λεκτική μαλακία. Όσο πιο κοντό είναι το υποκείμενο, τόσο πιο έντονη (και ύπουλη) είναι η πάθηση. Ξέρουμε εμείς τριπίθαμο πατριώτη σας παπά στην Αμερική, τρανό παράδειγμα τζιτζ-κάι με κρίσεις χιτλερισμού και τον έχουν πάρει στο μεζέ σχεδόν όλοι. Για όνομα του Θεού! Αν καταλάβεις ότι άτομο δικό σου διαφθείρεται από τέτοια επιρροή, τρέχα αμέσως να του ανοίξεις τα μάτια γιατί η ασθένεια είναι κολλητική κι απλώνεται σαν την πανούκλα. Αν μολυνθεί με τζιτζοκαΐνη, μπορεί ν' αρχίσει να κονταίνει κιόλας.
Διάγνωση
Το τζιτζ-κάι είναι ευέλικτο και πανούργο. Έχει πλήρη επίγνωση της κατάστασής του και ξέρει να κρύβεται, άρα δεν αναγνωρίζεται εύκολα. Πρέπει να είσαι μάγκας για να το πιάσεις από συγκεκριμένα patterns συμπεριφοράς, γιατί μόνο έτσι καρφώνεται: Στην αρχή θα σου τα δώσει όλα. Θα το παίξει εξαιρετικά ευγενικό και μάλιστα πιθανόν να κάνει και το θύμα. Θα σε ανεβάσει στον ουρανό, θα σου τάξει και θα σου γνέψει. Θα σου γλείψει, θα σου χαϊδέψει. Θα έρθει με πακέτο δώρων και ευκολιών. Δεν έχεις πού να μείνεις και ψάχνεις ξενοδοχείο; Κανένα πρόβλημα, θα μείνεις στο σπίτι του τζιτζ-κάι, τι κι αν σε γνώρισε σήμερα μόλις. Πεινάς; Το τζιτζ-κάι θα σου μαγειρέψει αστακό με αιθέριες σάλτσες σε ακριβές κατσαρόλες. Διψάς; Έρχεται χαρωπό το τζιτζ-κάι με ένα ποτήρι νερό. Χέζεις; Δίπλα στη χέστρα κάθεται το τζιτζ-κάι και τείνει πρόθυμο το κωλόχαρτο να σε σκουπίσει. Μα αλίμονο, την ώρα που εσύ αγαθομούνικα απολαμβάνεις τις παροχές και το σκούπισμα, την ίδια ώρα το τζιτζ-κάι σου καταγράφει και σου μελετά κρυφά το χαρακτήρα. Συλλέγει στοιχεία. Μόλις διαφωνήσεις μαζί του θα τα χρησιμοποιήσει για να σε πατήσει. Έτσι είναι γενετικά προγραμματισμένο κι έτσι θα κάνει.
Στην καθημερινή του ζωή είναι άκυρο απ' τα πάνω ως τα κάτω. Κάνει τις απίστευτες υπερβολές: Για πόνο στον αστράγαλο είναι ικανό να χτυπήσει μορφίνες. Για να σκοτώσει ένα κουνούπι θα αδειάσει ένα μπουκάλι μπαϊγκόν ολόκληρο και θα το χτυπήσει και στον πάτο να φύγουν και τα τελευταία απομεινάρια. Θ' αρχίσει να γυμνάζεται ενώ είσαι στο δωμάτιο μαζί του για να το παίξει αθληταράς. Ακούει φρικτά μπουζουκοτράγουδα κι αμάν αμάν που μ'άφησες μωρή καραπουτάνα. Γενικά άκυρο γούστο, όχι απαραίτητα κιτς, απλά άκυρο. Χρησιμοποιεί σοσονάκια και σαπουνάκια, συμπεριλαμβανομένων των Windows. Αν όμως το ρωτήσεις για Linux, ξέρει να σου κάνει μια μίνι διάλεξη. Ή θα σου πει ότι το χρησιμοποιούσε κι ας μην το έχει πιάσει ποτέ του, ή θα το υποτιμήσει και θ'αρχίσει να το κράζει πλαγίως: "Α, ωραίο είναι, μπορείς όμως να μπεις στο Internet μ' αυτό;". Αν το ρωτήσεις για ιατρικό θέμα, ξέρει ιατρική! Αν το ρωτήσεις για ζωική παραγωγή, ξέρει ζωική παραγωγή! (Όχι, όσο κι αν σε γαργαλά να το σκέφτεσαι, δυστυχώς δε μετράει υπέρ του ως αυτογνωσία). Στη ροή του λόγου του πάντα υπάρχει (ή εννοείται) η υποτίμηση προς τους άλλους. Στην πραγματικότητα το τζιτζ-κάι ζηλεύει όλους τους άλλους, γιατί έχουν κάτι που αυτό δεν έχει: Ψυχική ισορροπία και σταθερότητα.
Μα μία είναι η κίνηση που ξεσκεπάζει τα τζιτζ-κάι τελείως. Το ρουά ματ γίνεται στο ίδιο τους το σαγόνι:
Προσπαθώντας να φτιάξουν την ιδανική προεξοχή του σαγονιού σε μήκος, πολλές φορές από υπερβολικό ζήλο το φέρνουν πολύ πιο μπροστά απ' όσο θέλουν και είναι γελοίο. Αστραπιαία πιάνουν τη μαλακία που κάνανε και το ξαναρουφάνε λίγο πίσω. Πέτυχες άτομο να κάνει μπροστά σου μανούβρες με τα μπόσικα του σαγονιού; Είναι τζιτζ-κάι και τρέχα να σωθείς.
Σχόλια από επισκέπτες: