Τζα! Εδώ είμαι πάλι. Σαββατοκύριακο έρχεται, νοίκια - λογαριασμούς - δόσεις πλήρωσες, τα χαλιά τά 'δωσες, λαϊκή πήγες, το παστίτσο σου το πέτυχες, τη μπουγάδα την άπλωσες, έκανες και μια χαλάουα για μια ώρα ανάγκης, δεν πας τώρα για κανένα μπανάκι; Ωραία ιδέα, ε; Και πας λοιπόν. Φοράς τα μπανιερά σου, παίρνεις πετσέτες, λάδια, ξίδια, ομματοϋάλια, καπελαδούρες και... φτάνεις κάποτε στο τοπίο των θερινών σου οραματισμών. Όχι καμιά φοβερή απόσταση... είναι δεν είναι 20 χλμ. απ' το σπίτι σου. Ελλάδα εδώ βρε, όλα μες τα πόδια σου τά 'χεις!
Τι ήθελα και είπα αυτό το "όλα μες τα πόδια σου;" Γιατί πραγματικά φτάνοντας στην αμμουδιά, ένα σωρό πράγματα εμποδίζουν τα κάτω άκρα σου να πατήσουν βοτσαλάκι, τα εξής:
Κι ενώ κάνεις την καταμέτρηση, ακόμα να βρεις τόπο να φιλοξενήσει το φθαρτό σου σαρκίο. Ξαφνικά κοιτάζεστε βαθιά στα μάτια με τον κολλητό σου. Κάνατε ακριβώς την ίδια σκέψη! ... Τελικά, μετά από ένα δροσιστικό ντους στο σπίτι, ο μεσημεριανός ύπνος στο φτωχικό πλην κλιματιζόμενο δωματιάκι σας ήταν αυτό που χρειαζόσασταν!!!
Άντε παιδιά μου, σας φιλώ τώρα στα μουτράκια και να προσέχετε τον καύσωνα (Χιχιχιχι)!!!
Καλό Σαββατοκύριακο!
Σχόλια από επισκέπτες: