Με αφορμή τη φλόμπα σαβούρα που ξεδιπλώνεται καθημερινά στο "καλημέρα", την μπίχλα που βγαίνει από τα σάπια στόματά τους *και ένα προσωπικό περιστατικό, φλάσαρα και αντί να κατεβάσω παροχή γουστάρω για λίγο να τη δω Σορίν Ματέι (=κακιά, για να μην παρεξηγηθώ) και να βγάλω φανέλα όλη τη σαλουφαρία που μου νταντανίζει τα ξανθά εγκεφαλικά κυτταράκια φτάνοντας με σε οργασμό νευρικού κλονισμού.
Πρόκειται για 'κείνο το πολυμορφικό, με φτηνό καρμπιρατέρ, είδος νοοτροπίας – χαρτόκουτου ή αλλιώς "φοράω τζιν Αρμάνι και ο κώλος μου πια δε κλάνει" που τείνει να αφανίσει στην ξεφτίλα την πολυτέλεια του απλού αυθορμητισμού, οδηγώντας τους όποιους κακομοίρηδες σε νευροσπασμωδικές υστερίες του "φαίνεσθαι γαμάτα" και συνάμα του "πλέρωνε μαλάκα"! 
Αυτή η μπιγκαπαλίστικη νοοτροπία – μαλακία, με σoς φυστικοβούτυρου, έχει κολλήσει σα γλίτσα πάνω στα καλοφορματαρισμένα και καλοψημένα μυαλάκια των αδερφών ξεφτίλων, σπρώχνοντάς τους στο ψιλικοκό του δήθεν και της Όμπλα-Όυμπλα (= ασυνεννοησίας).
Δεν πά' να φοράν χαρτόκουτο, δεν πά' να κρύβονται καλά στ' ακριβά τους, πάντα τους παίρνεις πρέφα απ’ την μπόχα και την μπαγιατίλα που αφήνει η στυλιζαρισμένη τους ανασφάλεια και το ανάπηρο αγαθομούνικο - αγαθοψώλικο βλέμμα τους που επιζητά κάργα την επιβεβαίωση της -και καλά- τοπ και ιν κυρίλας.
Βαρέθηκα τους φτελογκόμενους με τα μικρά πουλιά και τα κοντά μυαλά. Βαρέθηκα τους χαλέδες και τις ταλιατέλες, τους καγκουρολέοντες και την τσουτσεκαρία, τα νάιλον στημένα κυρατσογκομενάκια με ξεχειλωμένες από παντού οπές να το παίζουν με στιλ ιστορία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Γι’ αυτό με χαρά και ηδονή τους σερβίρω αυτόν τον πλούσιο εμετό, ένα κακιασμένο πράσινο ξερατό για όλους εκείνους που φοράνε τη "μάρκα", όχι γιατί το γουστάρει το απλό και στρουμπουλό τους κωλαράκι, αλλά για να μπουκώσουν με αξιοπρέπεια, εκτίμηση και σεβασμό το χαμηλών κυβικών και προδιαγραφών εργαλείο τους: Το ανορεξικό μυαλό τους!
Σχόλια από επισκέπτες: