Θέλω
να σε γνωρίσω, ναι εσένα, εσένα που κρύβεσαι πίσω από την κουρτίνα, όμως φοβάμαι.
Πραγματικά φοβάμαι, μη με ρωτήσεις τι. Ενδόμυχος είναι ο φόβος μου, ριζωμένος
βαθιά μέσα μου.
Ίσως να φταίει η καχυποψία στα μάτια σου όταν σε κοιτώ από μακριά, ίσως να φταίει η πεποίθηση που μου τοποθέτησαν στο μυαλό: Η επικοινωνία έγινε επικίνδυνη πια, σου είπαν ότι πάντα κάτι άλλο κρύβεται πίσω της, νιώθεις ευάλωτη και φοβάσαι μην εκμεταλλευτώ την αδυναμία σου όταν την μάθω. Σε μάθανε ότι γνωρίζω κάποιον έχει άλλη σημασία πια, δεν θέλω μόνο να σου μιλήσω, να σε γνωρίσω. Θα σε σκοτώσω με τα λόγια μου, θα σε τιμωρήσουν τα επιχειρήματα μου. Αλήθεια σου φαίνομαι τόσο δυνατός;
Όχι μάτια μου, είμαι ίδιος με σένα. Είμαι από το ίδιο υλικό φτιαγμένος. Έμαθα στα ίδια θέλω, είδα τα ιδία όχι, μου μάθανε τα ίδια πρέπει και με διδάξανε τον ίδιο φόβο. Απλά βαρέθηκα το φόβο. Ίσως. Ίσως αν τον διώξουμε να αισθανθούμε την αγάπη να πλημμυρίζει μέσα μας, είμαι σίγουρος ότι η αγάπη θα φέρει κι άλλους ανθρώπους δίπλα μας, μη με φοβάσαι, έλα κοντά μου. Δέξου και νιώσε αυτό που θέλω να σου πω, θέλω να σου δώσω απλά την αγάπη μου.
Αλήθεια,
δεν βαρέθηκες την μοναξιά; Έλα να γίνουμε εμείς η πλειοψηφία του κόσμου, φτάνει
η ερημιά, άσε τα όχι για πράγματα που θέλουν άλλοι, τα πρέπει χάθηκαν και μόνο
η αγάπη έμεινε. Έλα κοντά μου, δέξου, άκου. Άκου τη σιωπή να σπάει. Άκου τον
κόσμο δίπλα μας, γελάει. Ας σταματήσουμε πια τα δήθεν , τους άχρηστους φόβους
μας κι έλα να βγούμε απ τις σπηλιές πιασμένοι χέρι χέρι να δούμε την ανατολή.
Τα χρώματα του τόξου τ' ουρανού θα λάμψουν μες τα μάτια σου, θα σταματήσουν
τη βροχή. Έλα να βγούμε, να αναζητήσουμε την ευτυχία που μας στέρησαν. Την ευτυχία
που μας πήρανε από τα χέρια βίαια, όταν εμείς νικημένοι, πριν από την μάχη,
σκύψαμε το κεφάλι και αφήσαμε σε άλλους τη ζωή μας.
Αφήσαμε σε άλλους την ψυχή μας και την συρρίκνωσαν, ασχήμυνε η μορφή μας και ζήσαμε στο φόβο. Κάθε μέρα μεγαλώναμε τον φόβο, τον ταΐζαμε, τον πλέναμε και έλαμψε τελικά τριγύρω μας. Καταλαβαίνεις μάτια μου τον φόβο σου; Νιώθεις την μιζέρια μου; Φοβόμαστε κι δυο μην ζήσουμε δυστυχισμένοι, φοβόμαστε ότι θα πεθάνουμε μόνοι. Αναρωτιέμαι αν μπορώ να κάνω κάτι, να αλλάξεις. Έχεις το θάρρος μάτια μου να τα ανατρέψεις όλα; Μπορείς να ξαναβρείς την πίστη σου; Μπορείς να 'ρθείς κοντά μου να διώξεις απ` τα μάτια μου τον πόνο, να ξαναφέρεις ελπίδα στην ζωή μου; Άσε τους άλλους γύρω μας, να νιώθουν βολεμένοι, να τρέχουνε στο πουθενά να ζούνε σαν χαμένοι. Κατάλαβε ότι αυτό σημαίνει.
Ο βοσκός τους κάνει καλά την δουλειά του. Έγιναν εραστές της ύλης, πάψανε να είναι εραστές της ζωής και απλά προσπαθούν να την τελειώσουν γρήγορα. Το Πάσχα τους έρχεται και θέλουν να παχύνουν. Άδειασαν το βιβλίο της ζωής τους και σχίσανε τα φύλα. Έλα κοντά μου μάτια μου να γράψουμε σελίδες, να ρίξουμε μελάνι δακρύων πάνω του και να το δώσουμε στα παιδιά μας. Να μάθουν, να νιώσουν, να δουν, να αλλάξουν. Μην κάθεσαι με σταυρωμένα χέρια. Μην μου λες δεν γίνεται. Όλα μαζί τα μπορούμε. Όλα μαζί τα θέλουμε. Έλα μάτια μου να σηκώσουμε κεφάλι, να ορθώσουμε τους ώμους μας, να γεμίσουμε ελπίδα την καρδιά μας.
Έλα
κοντά μου μάτια μου να δούμε, το τέλος είναι γρήγορο και η προσπάθεια μετράει.
Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρουμε στο τέλος, τουλάχιστον θα παλέψουμε. Έλα να παλέψουμε,
όχι μόνο για μας, μα και για τα παιδιά μας. Μην τους στερήσουμε το δικαίωμα
στο φως, που από μας το πήρανε προδότες μεγαλόσχημοι και δόλιοι, μην αφήσουμε
να καταδικαστούν στο σκοτάδι πριν ακόμα γεννηθούν. Έλα κοντά μου μάτια μου κι
ας προσπαθήσουμε να δούμε κι εμείς αυτό το φως.
Ποτέ δεν είναι αργά αν θέλεις κάτι τόσο πολύ. Δεν ξέρω αν το σύμπαν συνωμοτήσει για μας, ξέρω μόνο ότι ο Θεός θα είναι μαζί μας. Έλα κοντά μου μάτια μου, σε λίγο ξημερώνει.
Σχόλια από επισκέπτες: