Έχει
περάσει τόσος καιρός,
σταμάτα τώρα και κοίτα γύρω σου
κι ακόμα πιο μακριά...
Ήρθε η ώρα για να πληρώσεις.
Τώρα ξέρεις γιατί όλοι τους περίμεναν.
Θέλω να σου πω πως πρέπει να τους αγνοήσεις.
πέτα τα λεφτά τους στα άχρηστα
και συγχώρα τους τρόπους μου.
Είναι
σαν εμένα τρελοί.
Μη φεύγεις μακριά μου, μου λείπεις,
χάνω το μυαλό μου.
Δεν περίμενα ποτέ τους φίλους μου να με βοηθήσουν.
Ποτέ όμως η ιδέα δεν έφυγε από το κουρασμένο μου κεφάλι.
Θέλω να την κρατήσω, γιατί δε φαίνεται.
Δε θέλεις να μου πεις τα όνειρά σου, γιατί;
Τα αφήνεις να κοιμούνται, δεν κάνεις τίποτα.
Τόσα
δάκρυα που δεν τα αισθάνθηκες να κυλάνε στα χαρακωμένα μάγουλά σου.
Μου είπες πως πρέπει να πληρώσουμε την τιμή των ονείρων,
μα δε σε άκουσα...
Πρέπει να περπατήσω μέσα στη βροχή,
νοιώθω πως το έχω ανάγκη, σα να θέλω να διώξω τη βρώμα τους.
Θέλω να με ακούω στο σκοτάδι και να μιλήσω μέσα μου.
Μήπως είναι καιρός να προσπαθήσουμε για τα όνειρά μας;
Ανάβω άλλο ένα τσιγάρο, κλείνω τα μάτια.
Μεταξύ του τότε και του τώρα, μιλάει η καρδιά μου.
Ακόμα μέσα στη νύχτα νομίζω πως φωνάζεις το όνομα μου,
καθώς η μουσική παίζει... μέσα στο σκοτεινό σοκάκι.
Σχόλια από επισκέπτες: