Η
Αφροδίτη χαρίζει την ευτυχία σ' οποιονδήποτε πιστά την υπηρετεί. Έτσι έκανε
ευτυχισμένο και τον Πυγμαλίωνα, τον μεγάλο γλύπτη της Κύπρου. Ο Πυγμαλίωνας
μισούσε τις γυναίκες, ζούσε ολομόναχος κι' απόφευγε να παντρευτεί.
Κάποτε λάξευε σε λαμπερό φίλντισι το άγαλμα μιας κοπέλας εξαιρετικά ωραίας.
Το άγαλμα έστεκε, σαν πλάσμα ζωντανό, μες το εργαστήρι του καλλιτέχνη. Νόμιζες
πως ανασαίνει, πως, να, τούτη την στιγμή θα κουνηθεί, θ' αρχίσει να περπατάει
και να μιλάει. Ώρες ολόκληρες δεν χόρταινε ο καλλιτέχνης 
να
θαυμάζει το έργο του, ώσπου στο τέλος ερωτεύθηκε το άγαλμα της κοπέλας, που
το 'χε με τα ίδια του τα χέρια φτιάξει. Της χάρισε γιορντάνια, βραχιόλια και
σκουλαρίκια, μεγάλης αξίας, την έντυσε με πολύτιμα ρούχα και της στόλισε το
κεφάλι με στεφάνι από λουλούδια. Συχνά της ψιθύριζε:
- Αχ να 'σουνα ζωντανή, να δυνόσουν ν' αποκριθείς στα λόγια μου, πόσο ευτυχισμένος θα 'μουνα!
Τ' άγαλμα όμως έμνησκε σιωπηλό. Ήρθαν οι μέρες που γίνονταν οι γιορτές για να τιμήσουν την θεά Αφροδίτη. Ο Πυγμαλίωνας έφερε μια κατάλευκη δαμάλα με χρυσωμένα κέρατα να την προσ΄φερει θυσία στην θεά του έρωτα. Άπλωσε τα χέρια του στην θεά κι' έκανε ψιθυριστά τούτη την δέηση:
- Ω! αιώνιοι θεοί, κι' εσύ Αφροδίτη που λάμπεις σαν το χρυσάφι. Αν σας είναι μπορετό να χαρίσετε οτιδήποτε σ' όποιον σας προσκυνάει, τότες χαρίστε μου μια γυναίκα που να 'ναι έμορφη σαν τ' άγαλμα της κοπελιάς που βγήκε από τα χνάρια μου!
Δεν
τόλμησε ο Πυγμαλίωνας να παρακαλέσει τους θεούς να δώσουν ζωή στο άγαλμα, φοβόταν
μήπως μια τέτοια παράκληση τους εξοργίσει. Στο βωμό πού ήταν μπροστά από τ'
άγαλμα της Αφροδίτης, της θεάς του έρωτα, ξάφνου, ξεπετάχτηκε μια λαμπερή φλόγα.
Μ' αυτό η θεά του 'δινε σημάδι ότι οι θεοί συνάκουσαν την παράκλησή του.
Γύρισε ο καλλιτέχνης σπίτι του. Ζύγωσε το άγαλμα και τι ευτυχία! τι χαρά μεγάλη! Το άγαλμα έγινε πλάσμα ζωντανό! Χτυπούσε η καρδιά του και στα μάτια σπιθοβόλαε η ζωή. Πανέμορφη ήταν η γυναίκα που χάρισε η Αφροδίτη στον Πυγμαλίωνα.
"ΜΥΘΟΙ & ΘΡΥΛΟΙ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ" Ν. Α. ΚΟΥΝ
Σχόλια από επισκέπτες: