Elizabeth07

Δεν βρίσκω τον λόγο να κάνεις πως δεν υπάρχει . Εκτός και αν σου έκανε κάτι τόσο τραγικό, τότε ναι αδιαφόρησε . Αν αντίθετα χωρίσατε υπό καλές συνθήκες μπορείτε να κρατήσετε τα τυπικά . Δεν διευκρινησες αν θες να την κερδίσεις ή απλά να συνεχίσεις την ζωή σου χωρίς εκείνη , άρα το καλύτερο που έχω να σου προτείνω είναι να είσαι νορμάλ απέναντι της . πχ να λέτε ένα γεια όπως είπες και εσυ

Δεν υπάρχει κάτι που μπορείς να κάνεις. Οταν δύο ανθρώποι δεν γίνεται να ειναι αλλο μαζί για διάφορους λόγους πρέπει απλά να το σεβαστείς. Το μόνο που μπορεις να κάνεις είναι να μην στενοχωριεσαι. Στα λέω από πρώτο χέρι γιατί και εμένα έχουν χωρίσει. Είμαι 15 χρονων και χώρισαν οταν ήμουν 8. Κατά την γνώμη μου είσαι πιο τυχερός από εμένα, γιατί σε αυτή την ηλικία αντιλαμβάνεται καλύτερα το τι συμβαίνει γύρω και τους λόγους για τους οποίους γίνεται. Είσαι πιο κοντά στην ενηλικίωση και σιγά σιγά ανεξαρτητοποιεισαι. Δεν σε συγκρίνω σε καμία περίπτωση με εμένα απλά σκέψου πως υπάρχουν και χειρότερες καταστάσεις, οπου τα παιδιά είναι κατά πολύ προσκολημενα ακόμα στους γονείς τους (εξαιτίας της νεαρής τους ηλικίας) και αισθάνονται κατά κάποιον τρόπο πιο άσχημα απ όσο θα έπρεπε.
Υπάρχει βέβαια και το ενδεχόμενο να μην χωρίσουν και να τα έχουν βρει ή να προσπαθούν να τα βρουν . Σε αυτή την περίπτωση κατα την γνώμη μου δεν πρέπει να ανακατεύεις καθόλου και να τους αφήσεις να τακτοποιησουν μόνοι τους την προσωπική τους ζωή.

Ξέρεις τις σεξουαλικες προτιμήσεις του κολλητού σου; Πιστεύεις πως θα του φαινόταν ενδιαφέρουσα μια τέτοια πρόταση;
Αν πιστεύεις πως είναι άνετος με αυτά τα θέματα θα σε συμβούλευα να του το πεις ευθέως. Αν δεν είναι και τόσο άνετος μπορείς αρχικά να τον ρωτήσεις πλαγίως πως θα του φαινόταν να έκανε κάτι με ένα αγόρι. Αν είναι θετικός σε μια τέτοια πρόταση μπορείς να του το πεις χωρίς βιασυνη και να του ξεκαθαρίσεις πως αν δεν θέλει δεν θα ξανασυμβεί κτλ. Αν δεν του φανεί καλή η ιδέα του να κάνει κάτι με αγόρι, πιστεύω πως πρέπει να το αφήσεις εκεί και να μην του ξαναπροτεινεις κάτι τέτοιο.

Τι νούμερο παπούτσι φοράτε και τι ύψος έχετε; Θα κάνω εγώ την αρχή
Είμαι 1,66 περίπου και φοράω 40 νούμερο, καμία φορά 39(γυναικείο)

Αποδεκτή απάντηση:

1)πριν περίπου έναν χρόνο (στα 14 μου). Μέχρι τότε δεν ήξερα που παν τα τέσσερα με αυτό το θέμα. Δεν ήξερα ούτε τα βασικά πχ. κλειτοριδα. Στην καραντίνα λοιπόν αρχισα να εξοικειωνομαι πιο πολύ με το σώμα μου και βρήκα πολλές πληροφορίες στο Internet.
2) Προσωπικά επειδή δεν έχω φτάσει ποτέ σε οργασμο ώστε να είναι ένα ευχάριστο συμβάν για εμένα και να θέλω να το ξανακάνω, δεν αυνανιζομε πολύ συχνά. Και όποτε αυνανιζομαι τρίβω απλά την περιοχή της κλειτοριδας και μετά από λίγο σταματαω. Πιο συγκεκριμένα 1-2 φορές την εβδομάδα.
3) Εγώ δεν αυνανιζομαι κατά την διάρκεια της περιόδου. Σιχαίνομαι να πιανω το αίμα.

Γεια σας. Είμαι 15. Πήρα το πρώτο μου μπουστάκι στα τέλη της Πέμπτης δημοτικού (κάπου στα 11) και τώρα πάω Τρίτη γυμνασίου. Μέχρι σήμερα μου κάνει ακόμα. Πιστευετε πως το στήθος μου θα μεγαλώσει άλλο; Επίσης έχω να ψηλωσω περίπου 1,5 χρόνο οπότε δεν νμζ να πάρω άλλο ύψος.
Εσείς ποιο μέγεθος στήθους θεωρείτε μικρό, μεσαίο και μεγάλο;
(Το cup μου είναι Β75)

Γειά σας. Τον Σεπτέμβρη θα πάω λύκειο και τρέμω μεχρι και στην ιδέα. Μετακόμισα και θα πάω λύκειο σε άλλη περιοχή, οπότε δεν θα ξέρω κανεναν (100% σίγουρο). Δεν κανω εύκολα φίλους. Έχω σχεδιάσει κάπως στο μυαλό μου πως θα συμπεριφερθω. Στον αγιασμό δν νμζ να γνωρίσω κανέναν εφόσον δεν θα μπούμε στην τάξη. Όταν με το καλό ξεκινήσουν σιγά σιγά τα μαθήματα, απλά θα μιλήσω σε κάποιον που θα είναι στην ίδια κατάσταση με εμένα. Θα κάθεται γενικά μόνος του επειδή δεν θα ξέρει κανέναν. Έμαθα ότι το συγκεκριμένο λύκειο έχει και γυμνάσιο μαζί. Έτσι τα περισσότερα παιδιά θα γνωρίζονται μεταξύ τους 😭. Απλά και μόνο που το σκέφτομαι με πιάνει το στομάχι μου κυριολεκτικά. Πριν λίγες μέρες πέρασα έξω απ το σχολείο για να δω πως είναι και ένιωθα πολύ άσχημα, γιατί υπήρχαν πολλά παιδιά με τις παρέες τους και εγώ με την θεια μου μόνη και έρημη.

Κορίτσια εσείς ξυριζετε ή γενικά αποτριχώνετε τα χέρια σας; Αν ναι σε ποια ηλικία ξεκινήσατε

Γειά σας. Είμαι 14 και έχω έναν αδερφό ο οποίος είναι 13. Το θέμα μου είναι ότι μου σπάει συνέχεια τα νεύρα. Παρόλο που ειναι μικρότερος μου, είναι πιο μεγαλοσωμος από εμένα και πιο δυνατός. Έτσι όταν τσακωνομαστε δεν με παίρνει πια να τον χτυπάω γιατί το κάνει και αυτός με πολύ περισσότερη δύναμη. Όταν τον βρίζω(μην μου πείτε ότι οι βρισιές δεν είναι λύση, γιατι πραγματικά δεν αντέχεται με την καμία από ένα σημείο και μετά) , τρέχει κατευθείαν να το πει στην μάνα μου και στην γιαγιά μου. Η μάνα μου δεν έχει μεγάλο πρόβλημα με τις βρισιές . Η γιαγιά μου είναι πιο παλαιών αρχών και έτσι αν μάθει ότι έβρισα, ιδίως εγώ <<που είμαι και κορίτσι>> γίνεται χαμός. Στις διαφωνίες μας, ο αδερφός μου δεν χρησιμοποιεί ποτέ λογικά επιχειρήματα, δεν με αφήνει να μιλάω, και νομίζει ότι έχει και δίκιο. Πάντα με βγάζει εκτός εαυτού. Ειλικρινά πιστεύω ότι έχει χαμηλότερο iq και δεν κοροϊδεύω. Φέρεται, μιλάει και δικαιολογείται συνέχεια και παντού λες και είναι 5 χρονών. Δεν ξέρω τι να κάνω. Αν περνάτε κάτι παρόμοιο σας παρακαλώ πείτε μου καμιά ιδέα για το πως να τον αντιμετωπίζω.

Όταν τρίβω σε ένα σημείο που νομίζω ότι είναι η κλειτοριδα μετά από κάποια δεύτερα νιώθω πως θέλω να ουρησω. Όμως δεν έχει γίνει ποτέ. Υπάρχει περίπτωση να είμαι κοντά στο να 'τελειώσω';